جايگاه جهاني ايران اسلامي از نظر تنبلي اجتماعي بررسي گزارش‌ها و تحقيقات مربوط به تنبلي اجتماعي در ايران

Iran’s Social Laziness Rank in the World A Study of Reports and Researches on Social Laziness in Iran

بالا بودن ميزان تنبلي اجتماعي، از جمله ويژگي هاي منفي است كه به جامعه ايران اسلامي نسبت داده مي‌شود. در اين راستا، گاهي با بهره برداري از سفرنامه‌ها، تنبلي اجتماعيِ نهادينه را به ملت و جامعه ايراني نسبت داده اند و گاهي نيز متكي بر گزارش هاي به ظاهر تحقيقي جهاني، ايران اسلامي را داراي ركورد تنبلي اجتماعي بسيار بالا و در مقام سوم جهان معرفي نموده اند. منابع جهاني به ثبت اين ركورد پرداخته اند و تحقيقات اندك داخل كشور نيز آن را تاييد كرده و يا از كنار آن گذشته اند. اين مقاله در صدد است تا با تجزيه و تحليل موشكافانه محتواي اين گزارش‌ها، ضعف علمي اين برداشت از سفرنامه‌ها و اشكالات موجود در تحقيقات جهاني و نيز عدم كفايت تحقيقات داخلي در اين مورد را در منظر انديشمندان قرار دهد. نتيجه اينكه، با توجه به نقش تعيين كننده موضوع تنبلي اجتماعي در تصميم گيري‌ها و برنامه ريزي هاي خرد و كلان مملكتي، تبيين عالمانه آن نيازمند انجام تحقيقات موثق و قابل اعتماد، مبتني بر يك مدل بومي و متناسب است كه جاي آن در حال حاضر خالي است و بدون آن، نفي و اثبات تنبلي اجتماعي براي ملت ايران از وجاهت علمي برخوردار نخواهد بود.

High level of social laziness is among negative characteristics attributed to the Islamic Iran society. Hence, on the basis of some travelogues, institutionalized social laziness has been attributed to the Iranian nation and society and at times by relying on apparently scholarly international reports, it is said that Iran ranks third in social laziness in the world. International sources have recorded this rank and domestic research centers without sufficient studies have acknowledged them or just ignored them. The present research is an attempt to precisely analyze the contents of these reports and also explain the scientific weaknesses of understandings of the travelogues and problems inherent in international researches and also to find out the inefficiency of domestic researches. In fact, given the decisive role of social laziness in decision-making and macro- and micro- planning, a scholarly explanation of the issue requires reliable research based on an indigenous model that we lack today and without which the rejection or acknowledgement of social laziness of Iranian nation is not scientifically justifiable.