مقايسه تاثير رويكرد هاي يادگيري مشاركتي، رقابتي و انفرادي بر عوامل منتخب آمادگي جسماني و حركتي دانش‌آموزان: نقش واسطه‌گري كمال‌گرايي و عزت نفس

The comparison of cooperative, competitive and individual learning approaches on selected physical and motor fitness factors in school children: The mediator role of perfectionism and self-esteem

هدف پژوهش حاضر مقايسه تاثير رويكرد هاي يادگيري مشاركتي، رقابتي و انفرادي بر عوامل منتخب آمادگي جسماني و حركتي دانش آموزان با نقش واسطه اي كمال گرايي و عزت نفس بود. بدين منظور 120 دانش آموز پسر پايه اول راهنمايي با ميانگين سني 3/0±12 سال از منطقه يك شهر تهران به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب و به صورت تصادفي به سه گروه آزمايشي تقسيم شدند. آزمودني ها پس از شركت در پيش آزمون، كه شامل آزمون هاي چابكي (دو 9×4)، انعطاف پذيري (نشستن و رسيدن)، استقامت عضلات شكم (دراز و نشست) و استقامت قلبي– تنفسي (دو 540 متر) ايفرد بود، به مدت 20 جلسه (هفته اي 2 جلسه) تمرين و سپس در جلسه پس آزمون شركت كردند. همچنين تمامي دانش آموزان در پيش آزمون و پس آزمون پرسشنامه هاي كمال گرايي و عزت نفس را تكميل كردند. براي تحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس يك راهه، تحليل كواريانس يك راهه و آزمون تعقيبي توكي در سطح معنا داري 05/0P < استفاده شد. نتايج آزمون تحليل واريانس يك راهه و تحليل كواريانس يك راهه (با كنترل نقش واسطه‌اي ويژگي‌هاي شخصيتي عزت نفس و كمال‌گرايي) نشان داد رويكرد يادگيري مشاركتي كه در آن دانش آموزان در گروه هاي كوچك، منظم و همگن براي هدف اصلي تلاش مي كنند به طور معنا داري از رويكرد هاي يادگيري رقابتي و انفرادي در افزايش آمادگي جسماني و حركتي دانش آموزان موثرتر است (05/0 P < ). به طور كلي نتايج تحقيق حاضر از نظريه يادگيري رفتاري و اجتماعي در يادگيري مشاركتي حمايت مي كند. با توجه به نتايج اين تحقيق پيشنهاد مي شود براي افزايش آمادگي جسماني و رواني دانش آموزان و استفاده از مزاياي رويكرد يادگيري مشاركتي، معلمان از اين رويكرد در درس تربيت بدني بهره ببرند.

The aim of this research was to compare the effect of cooperative, competitive and individual learning approaches on selected physical and motor fitness factors in school children with mediator role of perfectionism and self-esteem. For this reason, 120 boy students with aged mean of 12±0/3 years with multi-stage cluster sampling method in 1 area of Tehran were selected and randomly divided into three experimental groups. After determining the base line measures for some factors such as agility (4×9 running), flexibility (sit and reach), abdominal endurance (sit-up) and Cardiorespiratory endurance (540-m running) AAPHERD tests, the subjects trained for 20 session (2 sessions in week) and measurements were repeated (post-test). Also, All students were complete the perfectionism and self-esteem questionnaires in pre and post test. Data were analyzed using one-way ANOVA, one-way ANCOVA and Tukey post hoc and the level of significance was set at P < 0.05. The one-way ANOVA test and one-way ANCOVA test (through the mediating role of self-esteem and perfectionism personality traits) results showed that cooperative learning approach in homogeneous, regular, and small groups is significantly more effective than the competitive and individual learning approaches in regards to improving the physical and motor fitness (P < 0.05). Generally, the results of present research supported the social and behavioral learning theory in cooperative learning (Morgan, 2003). Based on the findings of the present study, it could be suggested that for enhancing mental and physical fitness in children, and taking the advantages of cooperative learning approach, physical education teachers could use this method for teaching physical education.