ارتباط بين بهره هوشي، هوش هيجاني و آمادگي حركتي با يادگيري مهارت هاي پنجه و سرويس واليبال

The relationship between intelligence quota (IQ), emotional intelligence and motor fitness with volleyball pawing and serving learning

هدف از پژوهش حاضر، بررسي ارتباط بين بهره هوشي، هوش هيجاني و آمادگي حركتي با يادگيري مهارت هاي پنجه و سرويس واليبال بود. اين مطالعه از نوع توصيفي و نيمه تجربي بود. جامعه آماري، دانش آموزان پسر 17-16 ساله دبيرستان هاي شهر الشتر به تعداد 1445 نفر بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي تعداد 60 دانش آموز به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برنامه تمرين 12 هفته اي، هفته اي 3 جلسه به شيوه تمرينات مسدود اجرا شد، تا در نهايت آزمودني ها با تمرين 1800 كوششي در دو مهارت پنجه و سرويس واليبال به فلات در اجرا رسيدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات فردي، فعاليت بدني و ورزشي، پرسشنامه بهره هوشي ريون، پرسشنامه هوش هيجاني شاته، آزمون هاي مهارتي پنجه و سرويس واليبال ايفرد و آزمون هاي استاندارد آمادگي حركتي بود. تجزيه و تحليل آماري داده ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي در سطح معناداري 50/0p < انجام شد. همبستگي بين بهره هوشي و هوش هيجاني با اجراي مهارت هاي پنجه و سرويس واليبال در مرحله شناختي يادگيري معنادار و در بالاترين حد خود قرار داشت. اين همبستگي در مراحل حركتي و خودكاري يادگيري كاهش يافت. از طرفي همبستگي بين آمادگي حركتي با اجراي اين مهارت ها در مرحله شناختي و حركتي يادگيري پايين ولي معنادار بود. اين همبستگي در مرحله خودكاري يادگيري به بالاترين حد خود رسيد. بهره هوشي و هوش هيجاني در مرحله شناختي و آمادگي حركتي در مرحله خودكاري يادگيري مهارت هاي پنجه و سرويس واليبال مهمتر هستند.

The present study aims was to investigating the relationship between intelligence quota (IQ), emotional intelligence and motor fitness with volleyball pawing and serving learning in volleyball. Methodology: this is a descriptive semi-empirical research the population of which consists of 1445 high school boy students aging 16-17 years living in Aleshtar, Lorestan. 60 of them were selected using random cluster sampling method to be included in the study. A 12-Week exercise protocol with 3 sessions a week was implemented using closed exercise until the subjects reached to a plateau of 1800 attempts in performing volleying and serving skills. Data collecting tools included researcher-made inventory, physical activity and exercise, Rion’s IQ inventory, Shate’s emotional intelligence inventory, volleying and serving skills tests of Ifred and standard tests of motor fitness. Statistical analysis was conducted using Pearson correlation coefficient and linear regression in significance level of p?0.05. Findings: correlation of IQ and emotional intelligence with volleying and serving skills in cognitive phase of learning was significant and at the highest amount. This correlation, however, decreased in motor and automatic phases. On the other hand, the correlation between motor fitness and performing the skills was low but significant in the meantime. This correlation reached its peak in cognitive and motor phase. Conclusion: IQ and emotional intelligence are more important in cognitive phase and motor fitness is more important in automatic phase of learning volleying and serving skills in volleyball.