بررسي رابطه بين هوش فرهنگي و خودكارآمدي اجتماعي (مطالعه موردي: دانشجويان دانشگاه ايلام)

Studying the Relationship Between Cultural Intelligence and Social Self-Efficacy (Case Study: Ilam University Students)

چكيده هدف: هدف اين پژوهش، بررسي رابطه بين ابعاد هوش فرهنگي و خودكارامدي اجتماعي در ميان دانشجويان دانشگاه ايلام است. روش : روش تحقيق، به روش همبستگي و بر اساس الگويابي معادلات ساختاري، روابط بين جنبه‌هاي مختلف هوش فرهنگي و خودكارامدي اجتماعي بررسي شده است. جامعه آماري تحقيق، 4029 نفر از دانشجويان دانشكده‌هاي علوم انساني، كشاورزي، علوم پايه و فني مهندسي دانشگاه ايلام بوده‌اند. تعداد آزمودني‌ها در اين تحقيق، 18 پسر و 174 دختر از دانشجويان دانشگاه ايلام بوده‌اند كه با استفاده از جدول كرجسي، مورگان و كوهن و با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي انتخاب شده‌اند. در اين پژوهش، از پرسشنامه هوش فرهنگي CQ (20 پرسش) و پرسشنامه خودكارامدي اجتماعي(25 پرسش) استفاده شده است. يافته‌ها: بين خودكارامدي اجتماعي و هوش فرهنگي بر اساس روش پيش‌رونده، طي سه مرحله متغيّرهاي انگيزشي، راهبردي و رفتاري معنادار بوده‌اند. نتيجه‌گيري: بين خودكارامدي اجتماعي و ابعاد مختلف هوش فرهنگي رابطه وجود دارد. لذا شناسايي ميزان خودكارامدي جمعي در بين دانشجويان و تقويت جنبه‌هاي مختلف آن مي‌تواند در بروز ابعاد انگيزشي، رفتاري و راهبردي هوش فرهنگي موثر باشد. هر چند بخش اندكي از هوش فرهنگي هر فرد را مي‌توان ذاتي قلمداد كرد، اما بي‌ترديد سهم مهمي از هوش فرهنگي هر فرد، ناشي از آموزش و يادگيري است.

Objectives:The present article focuses on the relationship between dimensions of cultural intelligence and social self-efficacy among students of Ilam University. Method: The method of the survey is correlational and the statistical community of this study included 4029 of university students of human sciences, agriculture, technical and engineering faculties in Ilam University. The subjects are 292 persons (18 boy and 174 girls) using corgi, Morgan and Cohen table and stratified sampling. The researcher distributed Cultural intelligence questionnaire (CQ) including 20 questions and social self-efficacy questionnaire including 25 questions. Results: The results of the article indicate a significant relationship between social self-efficacy and cultural intelligence in three phases: motivational, strategic and behavioral variables. Conclusion: The author of the research concludes that there is a relationship between dimensions of cultural intelligence and social self-efficacy. Therefore, identifying the rate of group self-efficacy among university students and strengthening its various aspects are effective in developing different motivational, behavioral and strategic dimensions of cultural intelligence. A meaningful portion of oneʹs cultural intelligence is based on education and acquiring, but a little portion of oneʹs cultural intelligence is related to natural-inherent.