مقايسه تاثير آموزش نوروفيدبك و دارو درماني بر كاهش نشانه هاي اضطراب و كيفيت زندگي بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير

هدف اساسي پژوهش كنوني تعيين تفاوت تاثير آموزش نوروفيدبك و دارو درماني بر كاهش نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير و سطح كيفيت زندگي بيماران بوده است. بدين منظور 16 نفر از مراجعه كنندگان به يكي از درمانگاه هاي روان پزشكي شهر تهران كه بر اساس مصاحبه روان پزشك و ملاك هاي تشخيصي متن تجديد نظر شده راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني- ويرايش چهارم (DSM-IV-TR) (انجمن روان پزشكي آمريكا، 2000)، تشخيص اختلال اضطراب فراگير دريافت كرده و فاقد ابتلا به اختلالات ديگر روان شناختي بودند (8 نفر در گروه آموزش نوروفيدبك و 8 نفر در گروه دارو درماني) مورد مطالعه قرار گرفتند. بيماران هر دو گروه در مرحله پيش آزمون و پس آزمون از طريق مقياس 7 سوالي اضطراب فراگير (GAD-7) و پرسشنامه كيفيت زندگي (PWI-A) مورد سنجش قرار گرفتند. به گروه دريافت كننده آموزش نوروفيدبك طبق پروتكل درماني پانزده جلسه 30 دقيقه اي آموزش نوروفيدبك (سه جلسه در هفته) افزايش موج آلفا داده شد و گروه گيرنده دارو نيز زير نظر روان پزشك معالج با داروهاي ضد اضطراب SSIRs)) به مدت يك سال تحت درمان قرار گرفت. ثبت و آموزش فعاليت موج آلفا در ناحيه O1 يا O2انجام گرفت و بيماران براي افزايش دامنه آلفاي بالاتر از آستانه تعيين شده، فيدبك صوتي دريافت مي كردند. براي تحليل داده ها از روش توصيفي، آزمون ويلكاكسون و آزمون يومن ويتني استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه آموزش نوروفيدبك منجر به افزايش موج آلفا در گروه دريافت كننده اين روش گرديد. همچنين تاثير آموزش نوروفيدبك در كاهش نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير در اين گروه به طور معنا دار بيش از گروه دارو درماني بوده است. در زمينه تغيير شاخص كيفيت زندگي بيماران، بين دو روش تفاوت معنا دار مشاهده نگرديد.

The main goal of this paper is focused on comparison of influence of drug therapy and neurofeedback training on reduction of anxiety symp-toms and life quality of generalized anxiety disorder (GAD) patients. For this purpose, 16 visitors in one of psychiatry centers in Tehran were stu-died who received GAD diagnosis and did not suffer other psycho-logical disorders according to psychiatrist visit and diagnostic criteria within fourth edition of statistical and diagnostic guide revised text of psychological disorders )DSM-IV-TR( (8 persons in neurofeedback training and 8 ones in drug therapy). Patients in both groups were surveyed and studied in pre-test and post-test steps through GAD seven-question scale (GAD-7) and life quality questionnaire (PWI-A). Persons in neurofeedback training group received fifteen 30-minute sessions (three sessions per week) on alpha wave increase and those in drug ther-apy were treated under supervision of physicians by anti-anxiety drugs (SSIRs) for one year. Record and training of alpha wave activity was ac-complished in O1 or O2 and patients received audio feedback for increase of alpha range up to higher than determined threshold. Wilcoxon and Mann Witney tests were applied for descriptive analysis of data. Research findings show that neurofeedback training led to increase of alpha wave in the receiver group. In addition, influence of neurofeedback training on reduction of GAD symptoms in this group is considerably higher than that of drug therapy group. There was no meaningful difference between the two groups on change of patientsʹ life quality index.