قدرت نرم در گفتمان امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران

The Soft Power in the Discourse on the National security of the islamic republic of iran

انقلاب اسلامي ايران، شكل جديدي از معادله قدرت را در سياست بين‌الملل ايجاد نمود. اين امر براساس شاخص‌ها و نشانه‌هاي ايديولوژيك و ساختار سياسي جمهوري اسلامي سازماندهي شد. از سوي ديگر مي‌توان بر اين امر تاكيد داشت كه بسياري از شاخص‌ها و نشانه‌هاي امنيت‌سازي در ايران واكنشي نسبت به تهديدات بين‌المللي، منطقه‌اي و داخلي محسوب مي‌شود. به اين ترتيب گفتمان امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران از يك سو مربوط به شاخص‌ها و نشانه‌هاي ساختاري- ايديولوژيك آن بوده و از سوي ديگر مي‌توان آن را واكنشي نسبت به تهديدات متنوع امنيتي عليه جمهوري اسلامي ايران دانست. در اين مقاله تلاش مي‌شود تا شاخص‌هاي مربوط به امنيت‌سازي از طريق «گفتمان مقاومت» مورد توجه قرار گيرد. اين گفتمان يكي از شاخص‌هاي قدرت‌سازي در برابر تهديدات تلقي مي‌شود. از سوي ديگر مي‌توان بر اين امر تاكيد داشت كه گفتمان امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران در برابر سطوح تهديدات متنوع مبتني بر بهره‌گيري از شاخص‌هاي قدرت نرم مي‌باشد. گفتمان مقاومت نمادي از قدرت نرم در روند امنيت‌سازي و در مقابله با تهديدات امنيتي محسوب مي‌شود. از آنجايي كه گفتمان امنيت ملي ايران ماهيت نامتقارن دارند، بايد آن را در قالب «عدم تقارن فرهنگ‌محور» مورد ارزيابي قرار داد. اين رهيافت توسط نظريه‌پردازني همانند كيگان و هانتينگتون ارايه شده است. براساس اين رهيافت هر كشور و نظام سياسي براي خود تصوير ذهني خاصي از تهديد و امنيت دارد كه براساس شاخص‌هاي فرهنگي و هويتي آن كشور با تهديدات مقابله مي‌شود. اين امر بر «تمايز كشورها» در رفتار امنيتي و استراتژيك تاكيد دارد. در اين مقاله تلاش مي‌شود تا رابطه بين قدرت نرم و كنش عدم تقارن فرهنگ‌محور براي مقابله با تهديدات در سياست امنيتي ايران مورد توجه و تحليل قرار گيرد.

The Islamic Revolution of Iran, created a new form of power equation in the international policy. This was organized on the basis of the ideological symptoms and measures and the political structure of the Islamic Revolution of Iran. On the other side, it can be emphasized that many of the factors and symptoms of security building in Iran count as a reaction to the international, regional, and internal threats. So, the discourse on I.R.I national security is associated with the ideological-structural symptoms and factors on the one side, and can also be considered a reaction to the various .security threats of the Islamic Revolution of Iran on the other This article tries for security-building related factors to be considered through “the discourse on resistance”. This discourse is considered as one of the factors of power-building against the threats. On the other side, it can be emphasized that the discourse on I.R.I. national security against various levels of threats is founded on exploiting the factors of soft power. The discourse on resistance counts as a symbol of soft power in the course of .security building, as well as in countering security threats Due to the fact that the discourse on I.R.I national security is of an asymmetric nature, it should be evaluated under the title of “culture-based asymmetry”. This approach has been offered by theorists like Keegan and Huntington. On the basis of this approach, every country and political system has its own specific perception of threat and security, the threats being countered based on that country”s identity and cultural factors. This emphasizes making “distinctions between countries” in terms of strategic and security behavior. This article tries to notice and analyze the relationship between soft power and culture-based asymmetric action in order to .counter the threats in I.R.I security policy