جايگاه خدامحوري در سياست‌گذاري عمومي

The Position of God-centrism in General Policy-Making

توجه به اصول و ارزش‌هاي سياست‌هاي عمومي، داراي آثار منفي و مثبت بسياري در زندگي عموم جامعه است. يكي از اين اصول، اصل خدامحوري در جوامع اسلامي، با نگاه توحيدي است كه به اشكال مختلف بر سياست‌گذاري عمومي اثر مي‌گذارد. در اين مقاله، تاثير خدامحوري در سه حوزه نظري، فرايندي و محتوايي بر سياست‌هاي عمومي مورد بررسي قرار گرفته است. نقش خدامحوري در سياست‌گذاري اين است كه فقط خداي متعال مي‌تواند سياست‌گذاري كند و اگر كس يا كساني ديگر هم سياست‌گذاري نمايند، بايد ماذون از سوي او باشند. خدامحوري در فرايند سياست‌گذاري، نقطه مقابل انسان‌محوري قرار دارد. نقش ديگر خدامحوري در مقام تحليل محتواي سياست‌هاي عمومي است. خدامحوري به‌عنوان شاخصي كليدي در مقام تجزيه و تحليل و سنجش و ارزيابي سياست‌هاي عمومي و روش‌هاي كاربست آن مفيد فايده خواهد بود.

Attention to the principles and values of general policies exerts many positive and negative effects on general publicʹs life. One of these principles is God-centrism in Islamic societies with monotheistic look, which has different influences on general policy-making. The present paper investigates the effect of God-centrism on general policies in its three theoretical, procedural and content dimensions. The role of God-centrism in general policy-making means that only the Most High God can make policy and that if someone makes policy he must have His permission. God-centrism in the process of policy-making is the opposite of anthropocentrism. God-centrism also plays role in the process of content analysis of general policies. God-centrism as a key parameter will be useful in the process of analyzing, assessing and evaluating general policies and their application