معاد صدرايي و ريشه‌هاي عرفاني آن

Ṣadrian Resurrection and Its Mystical Roots

صدرالمتالّهين تبيين عقلي معاد جسماني را بر اصول و مقدّماتي همچون اصالت وجود، تشكيك در وجود، حركت جوهري،‌ تجرّد خيال و قيام صدوري صور خيالي به نفس مبتني‌ مي‌كند. اگرچه در كنار هم چيدن اين مقدّمات و استنتاج معاد جسماني از آن‌ها ابتكار و ابداع ملاصدرا بوده، اما به تصريح خود وي، بسياري از اين مقدّمات را از متفكران پيشين و به ويژه عارفان الهام گرفته است. اين مقاله پس از تحليل معاد صدرايي بر اساس اصول مزبور، پيشينه اين اصول و مقدّمات را در آثار عرفاني قبل از صدرا بررسي مي‌كند.

Mulla sadra (sadra al-Moto?allehin) bases the intellectual explanation of bodily resurrection on such principles and preliminaries as fundamentality of existence, existential gradation, transubstantial motion, imaginal immateriality and subsistence of issuing images in soul. Although the act of putting these premises together and concluding bodily resurrection from them is Mulla sadra’s innovation, he himself has explicitly stated that most of these premises were borrowed from previous thinkers, especially mystics. Having analyzed Sadrain resurrection based on aforementioned principles and premises , the present paper investigates the background of these principles and premises in mystical works before Mulla sadra