مديريت اسلامي؛ از التقاط ايديولوژيك تا التقاط علمي

Islamic Management; from Ideological Hybridization to Scientific Eclecticism

قرآن و سنّت پيامبر اكرم(ص) و اهل‌بيت او(ع)، منابع اصلي و مهم فهم دين‌اند. به تعبيري، فهم مديريت از ديدگاه اسلام نيز فهم سنّت پيامبر است كه فقط از طريق مراجعه كردن به قرآن، به منزله مبنا و نيز رصد سنّت پيامبر(ص)، به مثابه جلوه احكام، و پي‌گيري سيره اهل‌بيت(ع) به منزله معرف و مفسر قرآن و سنّت پيامبر(ص)، ميسّر مي‌گردد. روش‌هاي ديگر پژوهش درباره مديريت اسلامي، معمولاً به رصد شيوه‌هاي مديريت مسلمانان يا تعميم‌هاي التقاطي باورهاي شبه‌اسلامي منجر مي‌شود؛ اين التقاط به سه گونه جلوه مي‌كند؛ التقاط ايديولوژيك كه خاستگاه آن باورهاي جزم‌آلود ايديولوژي‌محور و غير ديني است و التقاط علمي كه خاستگاه آن باورهاي حيرت‌زده شبه‌علمي است و التقاط در عمل كه خاستگاه آن تجربه‌هاي فردي يا گروهي مسلمانان است. مديريت اسلامي هنگامي مجال تعريف مي‌يابد كه از اين التقاط سه پيراسته باشد

Quran and tradition of Prophet Mohammad and his family (Ahlulbayt) have been considered as the major sources of understanding religion. In one sense, understanding management from the viewpoint of Islam is that of understanding Prophetʹs tradition (Sunnah), which has only became possible through referring to Quran as the foundation, observing traditions (Sunnah) as the source of presenting orders and tracking Ahlulbaytʹs conduct (Sire) asrepresentative and interpreter of Qurʹan and tradition (Sunnah). Following other methods of management research usually leads to observation of Muslimʹs methods of management or eclectically generalizing semi-Islamic believes. This kind of eclecticism comes in three types: Ideological hybridization which originates from dogmatic, non-religious and ideological believes, scientific eclecticism which its foundation rests on the astonished semi-scientific believes and eclecticism in action comes from individual or collective experiences of Muslims. Hence, Islamic management will find the probability of getting defined when it gets removed from this threefold eclecticism.