حق بر دموكراسي در حقوق بين الملل معاصر

The Right to Democracy in Contemporary International Law

حق ملت ها بر تعيين سرنوشت داخلي، حق مشاركت سياسي و حقوق وابسته به آن، از جمله حقوق و آزادي هاي سياسي، و حق انتخاب‌كردن و انتخاب‌شدن، اصل برابري و منع تبعيض، در زمره قواعد معاهداتي و هنجارهاي پذيرفته‌شده بين المللي هستند كه از اصل مشروعيت دموكراتيك منبعث گرديده و سپس به مدد ابزارهاي معاهداتي تضمين شده اند. طي چند دهه اخير، كميته حقوق بشر، كميسيون هاي اروپايي و آمريكايي حقوق بشر، سازمان همكاري و امنيت اروپا و مجمع عمومي سازمان ملل متحد، رويه اي بي‌سابقه از توجه بين المللي به ساختار حكومت هاي داخلي به‌وجود آورده اند كه تاثير بسزايي در آينده حق بر دموكراسي دارد. مقاله حاضر در تلاش است تا از طريق تحليل حقوق مشاركتي مندرج در كنوانسيون هاي حقوق بشر به‌عنوان بنيان هاي هنجاري دموكراسي و نقش آن ها در توسعه قواعد عرفي، به تبيين جايگاه حق بر دموكراسي در حقوق بين الملل معاصر بپردازد.

The right to self-determination of peoples, right to political participation and its associated rights including political rights and freedoms as well as right to elect and to be elected, principles of equality and non-discrimination are all widely recognized international norms and conventional rules which have been derived from the principle of democratic legitimacy and then they are guaranteed by conventional means. Over the last few decades, Human Rights Committee, European and Inter-American Commissions on Human Rights, Organization for Security and Cooperation in Europe and the UN General Assembly have developed an unprecedented international practice regarding the internal governing structures of the states. This practice has a specific impact on the future of the right to democracy. The present article aims to clarify the position of the right to democracy within the contemporary international law through analyzing the international participatory rights embodied in the human rights conventions as normative foundations of the right to democracy and their role in the development of customary human rights norms.