زبان، تفكر و فرهنگ: ديدگاه‌ها و برهان ها

Language, Thought, and Culture: Views and Arguments

اين مقاله هدفي دو گانه دارد: هم به بررسي ديدگاه‌هاي متاخر درباره رابطه ميان زبان، تفكر و فرهنگ مي‌پردازد و هم به ارايه راهكاري نوين در قالب طرحي جديد بر پايه آخرين دستاوردهاي رويكرد كمينه گرا مي‌انجامد. محورهاي اصلي براي بررسي ديدگاه‌ها و برهان‌ها به صورت تمايزاتي سه گانه ارايه مي‌شود: 1- تمايز ميان نگرش‌هاي مبتني بر وجود رابطه ميان فرهنگ و زبان، در مقابل نگرش مبتني بر نبودن رابطه ميان اين دو؛ 2- تمايز ميان نگرش همسازي ـ فراگشتي، در مقابل نگرش دگرسازي زبان؛ 3- تمايز ميان نگرش انگيختگي اجتماعي ـ ارتباطي زبان در مقابل انگيختگي زيستي ـ ژنتيكي. فرضيه اصلي اين پژوهش در بخش راهكار نوين خود آن است كه با در نظر گرفتن آنچه برنامه كمينه گرا به ويژه آنچه از سال 2000، به اين سو ارايه كرده است، امكان تاثيرگذاري زبان بر تفكر و رمزگذاري فرهنگ در زبان و همچنين تاثيرپذيري زبان از فرهنگ كه تحت عنوان قوم ـ نحو شناخته مي‌شود، در عين مفروض دانستن شالوده زيستي ـ ژنتيكي ميسر است. از اين منظر، كاركرد اصلي زبان نه ايجاد ارتباط است و نه بيان تفكر، بلكه نقش اصلي و دليل وجودي آن اتصال سامانه‌هاي شناختي و اجتماعي- فرهنگي به يكديگر است.

This study follows two aims: one to review some late views on the relations among language, thought, and culture; and the other, to offer a new strategy, in a novel model, based on last achievements in the minimalist approach. Studying views and arguments, three dichotomies are discussed: 1) the views which confirm the relation between culture and language in opposition to the views that deny this; 2) distinguishing the symmetry-procedural view and the transforming views of language; and 3) distinction among the social-communicational, and the biological-genetic motivations of language. The hypothesis for the novel strategy is that considering what the minimalist program has offered, especially from 2000 onwards, it is possible that language affects thought, while coding the and that culture affects language (which is called ethno-grammar) . This is in addition to the biological-genetic base. From this point of view, language’s main function is neither to provide communication, nor to express thought, but to connect cognitive and socio-cultural terminals together.