يازدهم سپتامبر و تبديل «تهديد ايران» به تهديدي وجودي براي اسراييل و لابي مدافع آن

September the 11th and Turning Iran into an Existential Security Threat to Israel

پيروزي انقلاب اسلامي از مهمترين تحولاتي است كه در طول سه دهه گذشته رفتار خارجي اسراييل و سياست‌هاي لابي مدافع آن (در آمريكا) را دست‌خوش تحول ساخته؛ تغييري كه از يك سو باعث شد متغير «تهديد ايران» در روابط ميان اين رژيم با آمريكا جايگاه ويژه‌اي يابد و از سوي ديگر، اين تهديد به زمينه‌اي خاص براي تلاش‌هاي لابي يهود در مسير تاثيرگذاري بر سياست خاورميانه‌اي واشنگتن تبديل گردد. در اين نوشتار سعي شده كه بر مبناي مبحث نظري «امنيت هستي‌شناختي»، سه دوره تاريخي «پيروزي انقلاب اسلامي»، «دهه نود» و «مقطع پس از يازدهم سپتامبر» مورد بررسي قرار گيرد. در اين بازخواني برداشتي كه در هر دوره نسبت به تهديد ناشي از ايران شكل گرفته، و عملكرد رژيم اسراييل و لابي حامي آن در آمريكا در مسير مقابله با تهديد مزبور، مورد نظر بوده است. در اين ميان، بررسي ابعاد چند وجهي اين رويكرد مقابله‌گرا در بستر مبارزه با تروريسم، بخش محوري اين مقاله است.

The Islamic Revolution in Iran has been the most important development affecting Israeli foreign policy as well as the behavior of its lobby in the US, in last three decades. As a consequence, the so-called “Iranian threat” factor has become important in the US–Israeli relationship, and provided a fertile ground for the Jewish lobby to influence US Middle Eastern policy. In this research three historical periods, namely, between the 1979 Islamic Revolution of Iran to the end of the ‍‍Cold War, the 1990s and, after 11 September 2001 are explored. In each period, on the basis of the existential security theory, the existing perception of the o-called Iranian threat and measures taken, by the US and Israel, to confront it are discussed.