دموكراسي، بحران معنويت و رويكرد ديني

Democracy, Spirituality Crisis and Religious Approach

: اين مقاله بر آن است تا محتواي دموكراسي را با توجه به منظر كلاسيك جديد مورد مطالعه قرار داده و نشان دهد كه چرا و چگونه دموكراسي جديد، به جاي پرداختن به مسيله دموكراسي و اينكه دموكراسي به‌عنوان روشي براي حكومت مناسب است يا خير، به اين مسيله پرداخته است كه ترازوي دموكراسي فارغ از مطلوبيت براي تشخيص حكومت مختار، گريز راه ممكن است. اين مقاله همچنين نشان مي‌دهد كه دموكراسي جديد به جهات اومانيستي آن، با آنچه كه در مكاتب ديني به جهت توجه به مسيله سعادت از سياست مدن مورد تقاضا قرار مي‌گيرد، متفاوت است. اين مقاله با مرور مسيله دموكراسي، ضمن بازخواني دموكراسي و بحران‌هاي ناشي از دوره سرمايه‌داري در ادغام ليبراليسم با دموكراسي كه به روش تاويل متن و تجربه تاريخي از دموكراسي قرايت مي‌كند، و نيز بازخواني دموكراسي جديد، ضمن توجه به محتواي دموكراسي، و نه قالب‌ها، به‌دنبال اين پرسش است كه آيا دموكراسي مبتني بر نظام ليبراليستي و اخلاق سرمايه‌داري كه در عصر سكولار مورد توجه تجدّدگرايان بوده است، بدون رويكرد ديني، با محوريت آموزش و تربيت انسان، مي‌تواند بدون در غلتيدن در بحران معنويت و ويرانگري انسان مدرن را به سعادت رهنمون كند. اين مقاله نشان مي‌دهد كه چرا و چگونه غايت‌انديشي و اخلاق فضيلت، در نظام مردم‌سالاري ديني مي‌تواند به عنوان مكمّلي براي خروج از بحران معاصر در جريان دموكراسي باشد.

Reviewing the content of democracy, in context of new western ideology, the present article seeks to show why and how the new democracy concentrates on the priority of democracy over philosophy and virtues of ancient Platonic philosophy. As a matter of fact this paper shows that democracy, namely liberal democracy, in modern age concentrates on efficiency instead of citizenship virtues as it is interpreted in ancient political thought. In contrast, religious democratic methods of governing focus on supreme goods. Surveying the issue of democracy, revisiting the crises arising from democracy in the context of capitalism, and reviewing the discourses of modernity and its crises, this article puts a new question on your desktop whether democracy can guarantee happiness in a westernized society without a religious approach. However the response here is embracing morality which is only possible in religious methods of governing; or religious democracy as it is interoperated here.