محافظه كاري حسابداري و موازنه ميان قابليت اتكا و مربوط بودن سود حسابداري

Accounting Conservatism and the Tradeoff between Relevance

اين تحقيق اثر محافظه كاري حسابداري بر ويژگي هاي مربوط بودن و قابليت اتكاي اطلاعات حسابداري، در 103 شركت از شركت هاي بورس اوراق بهادار تهران را براي دوره زماني هفت ساله 1381 تا 1387 مورد بررسي قرار مي دهد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه محافظه كاري حسابداري با ويژگي قابليت اتكاي اطلاعات رابطه اي مستقيم و با ويژگي مربوط بودن رابطه اي معكوس دارد. همچنين نتايج تحقيق بر وجود رابطه اي معكوس ميان مربوط بودن و قابليت اتكاي حكايت دارد. اندازه شركت با شاخص مربوط بودن و قابليت اتكاي رابطه اي مستقيم دارد. اما نسبت اهرمي كه شاخصي از ريسك مالي شركت را نشان مي دهد، با قابليت اتكاي رابطه اي مثبت و با مربوط بودن رابطه اي منفي دارد نتايج مزبور، بيانگر آن است كه محافظه كاري حسابداري نمي تواند ميان قابليت اتكاي و مربوط بودن موازنه ايجاد نمايد.

In this paper, we examine relation between relevance and reliability of accounting information and accounting conservatism over a 7- period in 103 loss firms during the period 2002 to 2008 in Tehran Stock Exchange. We report evidence that accounting conservatism has a positive relation with reliability and a negative relation with relevance. our findings show that relevance and reliability have a negative relation. The other results show that firm size is related to reliability and relevance but leverage is not related to relevance and has a positive relation with reliability. our findings contribute to the literature on accounting conservatism and they implicate that conservatism is not likely to be an efficient financial reporting mechanism to tradeoff between relevance and reliability.