بررسي فرسودگي شغلي و عوامل مرتبط با آن در كاردرمانگران ايران

A Survey on Burnout and Related Factors among OccupationalTherapists in Iran

مقدمه و اهداف هدف اين مطالعه بررسي ميزان فرسودگي شغلي و ابعاد مختلف آن دركاردرمانگران ايران بود. زماني كه استرس ايجاد مي شود و باعث ايجاد نااميدي و بر هم زدن مهارتهاي انطباقي فرد با محيط مي شود مي تواند با پيشرفت به سندرم فرسودگي شغلي تبديل شود با توجه به مطالعات انجام شده و سطح بالاي استرس در كاردرمانگران احتمال زيادي وجود دارد كه كاردرمانگران دچار فرسودگي شغلي شوند.نظر به اين كه مطالعه اي در زمينه فرسودگي شغلي كاردرمانگران ايران صورت نگرفته انجام چنين مطالعه اي حس مي شود،همچنين اين مطالعه كمك مي كند كاردرمانگران با مفهوم فرسودگي شغلي و عوامل ايجاد كننده آن آشنا شوند. مواد و روش ها اين مطالعه يك پژوهش توصيفي- تحليلي (مقطعي) بود.حجم نمونه معادل 87 نفر محاسبه گرديد. بر اساس نمونه گيري در دسترس ابزار مورد استفاده كه دو نوع پرسشنامه بود (پرسشنامه دموگرافيك وپرسشنامه فرسودگي شغلي مازلاك) از طريق E-mail توسط سازمان نظام پزشكي ونيز به صورت مراجعه حضوري به كليه كاردرمانگران ارسال شد.پس از دريافت پرسشنامه ها تجزيه و تحليل آماري روي داده ها انجام گرفت. يافته ها در مجموع 4/80 درصد افراد فرسودگي شغلي اعم از خفيف و متوسط را نشان دادند و هيچ موردي از فرسودگي شغلي شديد گزارش نشده بود.در بررسي ارتباط بين متغيرها و بروز فرسودگي شغلي سابقه كاري زير 5 سال ( 049/0 (p= و رضايت شغلي پايين ( 038/0 (p= دو متغير بودندكه ارتباط معني داري با افزايش ميزان فرسودگي شغلي نشان دادند. همچنين ارتباط معني داري بين سن، جنس، وضعيت تاهل، متوسط درآمد ماهيانه، متوسط ساعات كار در هفته، شيوه ويزيت مراجعان، استان محل خدمت، مركز محل خدمت، شركت در دوره هاي بازآموزي، بر عهده داشتن مسووليت اجرايي ، داشتن شغل ديگر غير از كاردرماني و نسبت فرسودگي شغلي به دست نيامد. بحث و نتيجه گيري ميزان بالاي فرسودگي شغلي در مطالعه حاضر بيانگر لزوم توجه بيشتر مسوولان كشوري به علل فرسودگي شغلي و رفع آن مي باشد. با توجه به يافته ها كاردرمانگران جوان (سابقه كاري 5-1 سال) بيشتر دچار فرسودگي شغلي شده اند كه همين مساله لزوم آموزش دانشجويان كاردرماني در رابطه با مفهوم فرسودگي شغلي و استرس و راهكارهاي مقابله با آن را نشان مي دهد.

Background and Aim: High levels of job stress experienced over time, as well as personal frustration and inadequate coping skills, can lead to the syndrome known as burnout. In it has been shown in several surveys that high job stress in occupational therapists could lead to the burnout syndrome. Since few studies have been conducted in Iran concerning burnout in occupational therapists, we felt the necessity of performing this study to make Iranian therapists more aware of the syndrome and its related factors. Materials and Method: A cross sectional survey was carried out on 87 Iranian occupational therapists in the current study. A questionnaire consisting of two parts (demographic dates & maslach burnout inventory) was sent to all therapists who were members of medical organization. Results: 80.4% of therapists reported mild to moderate symptoms of burnout, while nobody has reported severe burn out. Low job satisfaction (P value=0.038) and job experience less than 5 years (P value=0.049) were the two variables associated significantly with burnout. Conclusion: In the present study high rate prevalence of burnout shows that occupational therapists in Iran are not in a good health state and it can indicate that Iran health system should pay more attention to this group. According to our study the early years of a therapist’s carrier are the period when the therapist is at risk of burnout. So we believe that students should be given more information about burnout syndrome and its coping mechanisms during their education at the university.