تاثير فعاليت هاي موسيقايي بر مشاركت پذيري كودكان اتيستيك 12-6 سال شهرستان تهران در فعاليت هاي رسمي و غير رسمي

Effect of musical activity on participation of Tehran’s 6-12 years old Autistic children in formal & informal activities

مقدمه و اهداف اتيسم يك اختلال تكاملي است كه با تاخير در مهارت هاي ارتباطي ،تعاملات اجتماعي،مشاركت پذيري و نيز علايم رفتاري مانند رفتارهاي تكراري و كليشه اي مشخص مي شود. مهمترين اهداف كاردرماني در رابطه با كودكان اتيستيك بهبود روابط كلامي و غير كلامي و مهارتهاي اجتماعي آنها است كه متعاقب آن مشاركت پذيري كودك در محيط هاي گوناگون افزايش يافته و كودك به استقلال عملكردي بيشتري دست مي يابد. علاوه بر مداخلات كاردرماني يكي ديگراز راه هايي كه بسيار موثر است و باعث تسهيل اين مهارتها مي شود موسيقي درماني است. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير فعاليت هاي موسيقايي بر مشاركت پذيري و ترجيح كودكان اتيستيك مي باشد. مواد و روش ها اين پژوهش بصورت كارآزمايي باليني تصادفي انجام گرديده است . نمونه مورد بررسي شامل20 بيمار با اختلال اتيسم و عدم حضور ساير اختلالات همراه در محدوده ي سني6 تا 12 سال با بهره هوشي 50-70 و جنسيت مذكر مي باشد كه از بين دانش آموزان مدارس اتيسم شهرستان تهران انتخاب شدند و به روش تصادفي ساده در دو گروه كنترل و مداخله قرار گرفتند. سپس به مدت 24 جلسه در فعاليت هاي موسيقايي شركت داده شدند. براي سنجش مشاركت پذيري اين كودكان از ارزيابي مشاركت پذيري و ترجيح فعاليت ها استفاده گرديد. داده ها با استفاده از برنامه SPSS17 و با روش آماري آزمون T مستقل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها يافته ها نشان داد كه ميانگين نمرات بدست آمده از مشاركت پذيري در فعاليت هاي رسمي و غير رسمي كودكان اتيستيك قبل و بعد از فعاليت هاي موسيقايي به جز در حيطه ي ترجيح فعاليت هاي غير رسمي تفاوت معناداري نداشته است. نتيجه گيري اين مطالعه نشان داد كه مشاركت پذيري كودكان اتيستيك در فعاليت هاي رسمي و غير رسمي با حضور در فعاليت هاي موسيقايي تغيير معناداري نداشته است به جز در حيطه ي ترجيح فعاليت هاي غير رسمي كه بطور معناداري پس از شركت در جلسات افزايش يافت.

Background and Aim: Autism is a developmental disorder that is characterized by delays in communication skills, social interaction, participation, accountability and behavioral symptoms such as repetitive and stereotyped behavior. The most common purposes of occupational therapy in these children is improving verbal and non verbal communication and social skills which lead to increase their participation and they will be more independent in their daily life. One of the most effective interactions in autism is music therapy. The objective of the present study is to investigate the effectiveness of musical activities on participation and preference of autism children. Materials and Methods: This investigation was a randomized controlled trial. 20 autistic boys with no other differential diagnosis, the age of 6-12 and IQ of 50-70 were selected from autism schools in Tehran and randomly assigned in two groups of intervention and control. Then they were participated in musical activities for 24 sessions. Participation of these children was evaluated with children’s assessment of participation and enjoyment and preference for activities of children. The data was analyzed with the independent T-TEST using SPSS 17. Results: The findings show that the mean score of participation and preference at formal and informal activities of autistic children, before and after musical activities were not significant except for preference of informal activities. Conclusion: Participation of autistic children at formal and informal activities before and after musical activities sessions was not significant except for preference of informal activities.