نقد پسا استعماري روايت سريال قهوه تلخ از مدرنيته سياسي ايراني با تاكيد بر روش واسازي

The Post -Colonial Criticism of Ghahvey Talkh Naeative about the Po

نقد پسااستعماري روايت سريال قهوه تلخ از مدرنيته سياسي ايراني: با تاكيد بر روش واسازي مهدي منتظرقايم ، فرزاد غلامي تاريخ دريافت: 19/1/91، تاريخ تاييد: 31/5/91 چكيده امروزه مطالعات پسا استعماري يكي از جديدترين حوزه‌هاي علوم اجتماعي در كشورهاي موسوم به جهان سوم است كه توجه روزافزوني را به خود جلب كرده است. مطالعات پسااستعماري به دنبال آشكار كردن اين مسيله است كه مدرنيته چگونه در قالب گفتمان شرق‌شناسي در پي شكل دادن به يك چارچوب تجويزي براي رفتار استعمارگرايانه غرب با شرق است. بر اين اساس "تلاش براي به رسميت شناختن تفاوت‌ها" را به عنوان هدف عملي خود انتخاب كرده است. تحقق اين هدف نيازمند نوع خاصي از "بازنمايي" است يعني تصوير خود در نزد "خود" و "ديگري" بايد تغيير كند. بنابراين مي‌توان گفت مطالعات پسااستعماري خود را محدود به نقد غرب نمي‌كند؛ بلكه نقد تصوير خود در نزد خود و انتقاد از خود نيز بخشي از آن است. بنابراين در اين پژوهش به نقد بازنمايي جامعه ايران در سريال قهوه تلخ مهران مديري پرداخته‌ايم. سوال اصلي ما اين بوده است كه روايت سريال از تقابل سنت/مدرنيته چگونه است؟ به عبارتي اين‌كه آيا جامعه ايران به عنوان پديده‌اي نامعقول و ناسازگار با مدرنيته بازنمايي مي‌شود؟ با استفاده از رويكرد نقد پسااستعماري براي پاسخ به سوالات فوق از روش واسازي استفاده كرده‌ايم. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه روايت غالب سريال از تقابل سنت/مدرنيته، يك روايت سنت‌گريز است. بر اين اساس سنت (جامعه ايران) به عنوان ديگري مدرنيته بازنمايي شده است. هرچند در موارد متعددي روايت مركزگراي فيلم خود را واسازي مي‌كند. اما از آنجايي كه در تحليل واسازي هدف جايگزين كردن يك مركز با مركز ديگر نيست، بايد به دنبال ارايه راهكاري براي برون رفت از تقابل سنت و مدرنيته و كمك به فهم اين تقابل در جامعه ايران باشيم. به عبارتي مي‌توان گفت اين تقابل از اساس كذب بوده و بايد به دنبال يك راه سوم يا به عبارت ديگر مدرنيته بومي باشيم. واژگان كليدي: مطالعات پسا استعماري، شرق‌شناسي، واسازي، بازنمايي، مدرنيته سياسي ايراني، سريال قهوه تلخ.

The post-colonial criticism of Ghahveye Talkh narative about the political iranian modernity Mehdi Montazer Ghaem Farzad Gholami Abstract Postcolonial studies are of those new social science areas in the so-called third world which catches a lot of attention. The postcolonial studies are meant to clarify how the modernity, through Orientalism discourse, tries to establish a prescribed framework for the colonial treatment of the west to the east. Therefore, the postcolonial studies have chosen the difference recognition as its practical goal. Reaching this goal needs a certain kind of representation, namely, the image of self and the other should change. Therefore, it can be said that the postcolonial studies do not limit themselves to criticize the west , but the critique of self-image and the self criticism are parts of the postcolonial studies. Based on the above approach, this research tries to criticize the representation of Iranian society in Ghahveye Talkh serial, directed by Mehran Modiri. Therefore, the main question of the research is what is the serial narrative toward tradition/modernity extremes, in other words, if the Iranian society is represented as incompatible and irrational phenomenon toward modernity.. using post-colonial criticism approach,, deconstruction methodology is applied to answer this question. The findings of the research show that the dominant narrative of tradition/modernity contrast of the serial is a anti-tradition narrative. Based on this tradition, the Iranian society is represented as the other of modernity. Although, in several cases, the centripetal narrative of the film itself is deconstructed. But because in the deconstruction analysis, the goal is not to replace a center with another one, , but also a solution should be found for this tradition/modernity extreme and be understood in the Iranian society. In other words, , this tradition/modernity contrast is completely false and a third solution or the native modernity should be found. Key words: postcolonial studies, modernity, deconstruction, representation, Ghahveye Talkhe serial ,Orientalism