مرگ مغزي؛ نه مرگ قطعي و نه حيات؛ وضعيتي خاص در پرتو تكنولوژي‌هاي نوين زيست‌پزشكي

Brain Death; not certain death and not life; special condition in light of Modern Biomedical Technologies

با شناخت و تبيين پديده مرگ مغزي به كمك تكنولوژي هاي نوين زيست پزشكي در نيم قرن اخير، چالشي جدي فراروي علماي علوم مختلفي چون پزشكي، فلسفه، اخلاق، حقوق و نيز مراجع ديني در ارتباط با شرايط و مصاديق تحقق مرگ قطعي مطرح گرديده است كه به نظر مي‌رسد با گذشت ده‌ها سال اين اختلافات كماكان ادامه دارد تا آن جا كه دو گروه عمده در مقابل يكديگر قرار داده شده‌اند: كساني كه مرگ مغزي را به مثابه مرگ قطعي مي‌دانند و كساني كه مرگ مغزي را دست‌كم به واسطه ادامه جريان خون و حيات قلبي ـ تنفسي، قسمي از حيات مي‌پندارند. به نظر مي‌رسد با درك ماهيت حقيقي مرگ مغزي و جهت ترتب آثار مناسب در تمامي جهات اقتصادي، اجتماعي و فقهي- حقوقي بايستي اذعان نمود كه مرگ مغزي نه مرگ كامل و قطعي است و نه حيات؛ بلكه مي‌توان آن را پديده‌اي نوظهور در سايه تكنولوژي‌هاي نوين زيست‌پزشكي دانست كه مبين وضعيتي خاص بوده و فلسفه وجودي آن در نظام هدفمند خلقت، پاسخگويي به نياز بيماران محتاج به اعضاي پيوندي مي‌باشد. با بهره‌گيري از اين تيوري و شناساندن آن به افراد جامعه در قالب فرهنگي‌سازي مستمر، بايستي جايگاه اهداي اعضاي مبتلايان به مرگ مغزي به يك اصل اخلاقي پذيرفته شده در جامعه ارتقا يابد.

With the cognition and analysis of the phenomena of brain death through the modern bioethics technologies during the past 50 years, scientists of medicine, philosophy, ethics, law and religious clerics have all faced a new challenge as to the conditions and subjects of such death and it seems despite passage of decades, discrepancies still go on so that two main groups are facing each other. Those who regard the brain death as conclusive death and those who regard it as a part of life due to the continuation of blood circulation and heart and breath livelihood. With comprehension of brain death and its consequences in all economic, social, legal and theological aspects, It seems that brain death is neither a conclusive and complete death and nor life. Rather we may analyze it as a newly emerged phenomena under the modern bioethics technologies that defines a particular status and its "reson dʹ etra" in the purposeful system of creation is to accommodate the requirements of patients in need of organ transplantation. Benefiting from this theory and making it known to the members of the society within sustained cuture-making methods, organ donation of brain death patients should be promoted into an accepted ethical principle in the society.