اثربخشي روان‌درماني وجودي به شيوه گروهي بر كيفيت زندگي دانشجويان

The Effectiveness of Existential Group Psychotherapy on Student’s Life Quality

چكيده پژوهش حاضر با هدف اثربخشي درمان وجودي به شيوه گروهي بر كيفيت زندگي دانشجويان صورت گرفت. روش پژوهش نيمه آزمايشي ودر قالب گروه كنترل نابرابر انجام شد. جامعه آماري پژوهش كليه دانشجويان دختر و پسر دانشگاه تربيت معلم تهران بودند كه 24 نفر از آن‌ها به روش نمونه گيري داوطلبانه انتخاب شدند و با استفاده از انتساب تصادفي در دو گروه كنترل (شامل 12نفر) وگروه آزمايش (شامل 12 نفر) قرار گرفتند. براي جمع آوري داده ها از مقياس كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (WHOQOL) استفاده گرديد كه آلفاي كرونباخ آن 86/0 به‌دست آمد. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه تحت تاثيردرمان وجودي به شيوه گروهي قرارگرفت، اما گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي دريافت نكرد. نتايج تحليل كواريانس نشان دهنده موثر بودن درمان وجودي به شيوه گروهي در افزايش كيفيت زندگي دانشجويان بود. لذا استفاده از اين روش گروه ‌درماني در ارتقاي كيفيت زندگي دانشجويان سودمند به‌نظر مي‌رسد. واژه هاي كليدي: درمان وجودي، گروه‌ درماني، كيفيت زندگي، دانشجويان

Abstract: The aim of present study was to investigate the effectiveness of existential group psychotherapy on student’s life quality. The research design was quasi-experimental, carried out using non-equivalent control group. The research population were students of Tarbiat Moallem University of Tehran from which 24 student were selected through voluntary sampling method and randomly assigned to control (12 subjects) and experimental groups (12 subjects). World health organization quality of life scale was used for data collection. The Scale Cronbach’s alpha was 0.86. The experimental group participated in 8 group therapy sessions while the control group received no treatment. Results of Analysis of covariance showed that existential group psychotherapy positively affected student’s quality of life. Therefore it seems beneficial to use this group therapy method for increasing student’s quality of life. Key words: Existential Therapy, Group Therapy, Quality of Life, Students.