اصالت وجود و اصالت ماهيت؛ مواجهه دو مسيله فلسفي يا دو نظام فلسفي؟

Principality of Existence and Principality of Quiddity: Encountering Two Philosophical Problems or Two Philosophical Systems?

مسيله اصالت وجود و اصالت ماهيت در ابتدا ممكن است به صورت دو مسيله مقابل هم جلوه نمايند ولي درواقع دو نظام با مجموعه‌اي از اصول در تقابل با يك‌ديگر قرار گرفته‌اند كه در صف مقدم آن دو، اصالت وجود و اصالت ماهيت قرار دارند. براي مثال، توجه به دليل مبتني‌بر حركت اشتدادي نشان مي‌دهد كه ملاصدرا نظام مبتني‌بر اصول اصالت ماهيت، نفي حركت اشتدادي در ماهيت، و تلقي خاص مشاييان از حركت در كيف را مورد نقد قرار داده است. از سوي ديگر اصالت وجود به‌تنهايي در مواجهه با حركت اشتدادي كارايي ندارد و نيازمند قرارگرفتن در نظامي متشكل از نظريات اصالت وجود، وحدت وجود، و اشتداد وجود است. بنابراين ملاصدرا نوع نگاه خود به عالم و تصوير برآمده از آن را در مقابل نوع نگاه طرف‌داران اصالت ماهيت و تصوير برآمده از آن نگاه قرار داده و به صحت تصوير خود حكم كرده است هرچند كه در مقام انتقال تصوير ذهني خود از واقعيت به ديگران، مجبور به تقطيع بخش‌هاي متفاوت اين تصوير از يك‌ديگر و آوردن آن‌ها در يك ترتيب خطي شده است.

Prima facie it seems that principality of existence and principality of quiddity are two opposed theories, but they are, in fact, two distinct philosophical systems with different principles which these two theories are in their forefront stand. For example, considering Mulla Sadraʹs argument to prove principality of existence based on intensifying movement, shows that he criticized Peripatetic’s philosophical system which contained, in Mulla Sadraʹs view, principality of quiddity, denying intensifying movement of quiddity, and Peripatetic’s specific view about qule movement. On the other hand only when we consider ‘intensifying movement’ in a philosophical system, containing principality of existence, unity of existence, and intensity of existence, it can be a basis to prove principality of existence. This shows that Mulla Sadra portrays reality in his mind which has many metaphysical components, and conceives it as a distinguished and correct picture of reality compared to the picture of principality of quddity advocates. But having a picture in mind and its epistemic transmission to others are two different things. Epistemic transmission of a picture to others needs putting the picture into pieces and transmitting them in a linear state. This is exactly what Mulla Sadra did. To put the metaphysical pieces of his picture in a linear state he put the principality of existence in the forefront.