گفتمان جامعه پاك: شالوده شكني سياست نمايش بدن زنانه در دوره پهلوي

The Discours of Pure Society :Deconstruction of the Policy of Displaying Female Body in Pahlavi Era

مقاله حاضر به مطالعه گفتمان مقاومت در مقابل شبه مدرنيته نظام پهلوي مي‌پردازد. الگوي نظارت بر تن زنانه، محور اين مطالعه هم در بررسي ساختار گفتار حاكم و هم گفتمان مقاومت است. با استفاده از نظريه فوكو در مورد مناسبات قدرت و بدن و نيز نظريه گفتماني لاكلا و موفه سعي شده تا مرزهاي معنايي برساخته شده حول مدلول تن زنانه درون بستري از منازعات و رخدادهاي اجتماعي- سياسي دوران پيش از انقلاب، ترسيم شود. اين تحليل نشان داد كه پهلوي دوم در انقلاب سفيد با بهره‌گيري از تن نمايشگر زنانه اراده به غربي‌سازي جامعه ايراني را پيش برد. اين گفتمان كه در متن جامعه در حال تكوين و انتشار بود از سوي حاشيه سنّتي مورد هجوم قرار گرفت؛ مواجهه اين دو گفتمان منجر به ظهور گفتمان سومي شد كه با ‌توجّه به قوّت استعاري‌اش از عوامل تاثير‌گذار در پيروزي انقلاب اسلامي شد. اين گفتمان با طرد سنّت و تجدد به معناي رايج آن الگوي نويي را ترسيم كرد كه توانست اغلب گروه ها را ذيل چتر استعاري خود براي ايجاد جامعه ي آرماني هم صدا سازد.

The Discourse of Pure Society: Deconstruction of the Policy of Displaying Female Body in Pahlavi Era Seyed Hossein Serajzadeh Mohamad Javad Gholamreza Kashi Mina Helali Sotoudeh Abstract: The article studies the resistance discourse versus the quasi-modernity of Pahlavi regime. The surveillance pattern of female body is the main focus of the study of both the structure of the dominant discourse and the residance discourse. Using Foucalt’s theory on power and body relations and discourse theory of Laclau and Mouffe, the study attempts to draw meaning borders constructed around female body in social-political conflicts before the revolution. This study indicates that by conducting the White Revolution, the second Pahlavi tried to Westernize Iranian society to with a focus on displaying female body. This discourse which was spreading and developing in the context of society was assaulted by the traditional margins of society; the confrontation of these two discourses led to the emergence of a third discourse which due to its figurative power became one of the effective factors in the victory of the revolution. Through the rejection of both tradition and modernity in their conventional meaning, this discourse created a new pattern and meaning system of females body and gender relation and could reunite most groups under its metaphoric cover for creation of a utopian society. Key Words: female body, discourse, modernity and tradition, pure society, margins and context.