رويكردهاي ناظر به اسلاميت يك الگوي پيشرفت

Application of Different Approaches Toward the Islamicity of a Progress Model

تكاپوهاي فكري براي مسير جديدي از پيشرفت كه از پيش از مشروطه در ايران آغاز گرديد در دهه اخير به نقطه عطف مهمي رسيده است و آن عزم انديشمندان براي ارايه يك الگوي ايجابي پيشرفت است كه متصف به اسلاميت و متناسب با اقتضايات جامعه ايراني باشد. پرسش مهمي كه در مسير تدوين الگو بايد پاسخ روشن و صريح يابد آن است كه چه زماني يك الگوي پيشرفت را اسلامي مي‌دانيم؟ در ايران معاصر چندين رويكرد متفاوت در خصوص معيارهاي اسلاميت يك معرفت يا سياست (كه الگوي پيشرفت آميزه‌اي از آن دو است) وجود دارد. در اين مقاله هر يك از رويكردها تبيين و در نهايت جمع‌بندي گرديده‌اند. در نهايت توصيه شده است كه در مسير تدوين الگو يكي از رويكردهاي مذكور كه بيشترين غنا و مقبوليت را دارد، محور قرار گيرد و از تشتت رويكردي پرهيز گردد

Theoretical endeavor started before the Mashrute, has come to a focal point in the recent decade and this is just because of the determination of the scholars to present an affirmative progress model which can be called both Islamic and Iranian. The main question that should be answered now is that: under what circumstances can we call a progress model Islamic? In Iran, there are different views regarding the Islamicity of an idea or policy. In this paper, these views are examined and finally a conclusion is provided. Finally, it is suggested that one of these approaches should be chosen and considered as a base and controversies should be put aside in practice.