ترامتنيت در مقامات حميدي

Intertexuality in MaqamateHamidi

كتاب مقامات حميدي، نمونه خوبي از متوني است كه از بطن متون پيشين فرهنگ و ادبيات خويش متولد شده و به فضايي با ابعاد بسيار متنوع تبديل شده است كه در آن انواع نوشتار با هم آميخته‌اند و اين متن را محل تجمع چندين گونه كرده‌اند. هدف اصلي در اين پژوهش كشف و شناخت انواع روابط متون در مقامات حميدي است. براي رسيدن به اين هدف بر اساس نظريه ترامتنيت ژرار ژنت، 23 مقامه موجود در مقامات حميدي را تحليل و بررسي كرديم و به اين نتيجه رسيديم كه اين كتاب، نمونه كاملي از متون داراي ترامتنيت است كه حضور چشمگيرآيات قرآن كريم در جاي‌جاي آن و استفاده از اصطلاحات و عبارات و اشعار معروف زبان و ادبيات عربي و تاثيرپذيري از اسلوب مقامه‌نويسي بديع‌الزمان همداني و حريري، نشانگر مجموعه‌اي از روابط بينامتني و صداهاي متكثر معنايي موجود در اين كتاب است كه روابط ترامتني معتبري را تاييد مي‌كند و اين ارتباط در جهت ايجاد نظام معنايي اين متن، شامل تمامي روابط متون در نظريه ترامتنيت ژرار ژنت است.

MaqamateHamidi is a good example of a text, which has emerged out of the previous culture and literature. This book has turned into a broad site in which various texts have been mixed in such a way that it represents an extensive array of genres. The main purpose of this study is the discovery and analysis of the intertexual relations in Maqamate Hamidi. To achieve this aim, we investigated twenty three Maqams in this this book in the light of Gerard Jeant’s Transtexuality Theory. The results indicated that MaqamateHamidi is a good example of intertexuality in a sense that different allusions to the Holy Quran are made, and also Arabaic poetry is extravagantly is used. Moreover, Hamidi’s book is greatly modeled on Hamadani and Harriri’s works, which attest to the intertextual nature and diversity of voices within this book. This intertexuality reinforces the coherence of meaning in this text, which is in line with Gerard Jeant’s Intertexuality Theory.