مقايسه ي ابعاد تعامل استاد بين برنامه هاي درسي نظري و باليني دانشكده علوم پزشكي دانشگاه شاهد

The Comparison of Teachersʹʹ Views about Theoretical and Clinical Curriculum of Faculty of Medical Sciences of Shahed University

زمينه و هدف: برنامه درسي باليني اساتيد بايد همسو با برنامه ي درسي دوره ي نظري پزشكي باشد در اين راستا، پژوهش حاضر، ابعاد پنج گانه تعامل اساتيد را بين دو برنامه ي درسي نظري و باليني، مقايسه كرده است. روش بررسي: روش پژوهش، توصيفي از نوع پيمايشي بوده است. از جامعه ي آماري دانشجويان استاژر و اينترن دانشگاه شاهد در سال تحصيلي 92-91 (175 N=) حسب برآورد آماري با فرمول كوكران، تعداد 120 نفر نمونه انتخاب شد. پرسشنامه محقق ساخته سنجش ابعاد تعاملي استاد با روايي مورد تاييد خبرگان متخصص و نيز ضريب پايايي 97/0 و 95/0 در دو بخش نظري و باليني در آلفاي كرونباخ، مورد استفاده واقع شد. يافته ها: در نحوه ي تعامل اساتيد با دانشجو، همكار، جامعه مردم و خود، بين دو برنامه ي درسي نظري و باليني تفاوت معنادار وجود داشت. رتبه بندي ميانگين تعاملات اساتيد در هر دو برنامه ي درسي نظري و باليني به ترتيب شامل، تعامل استاد با؛ بيمار، دانشجو، خود، جامعه مردم و همكار بود بنابر اين تفاوت هاي ذكر شده بين ابعاد تعاملات اساتيد در دو نوع برنامه ي درسي، رتبه بندي ها را تغيير نداد. نتيجه گيري: كاهش سطح تعامل در ارتباط با؛ دانشجو، جامعه مردم و خود، در برنامه ي درسي باليني به نسبت نظري، تناقض در عمل اساتيد است. جالب اين كه تعامل با همكار در برنامه درسي باليني، ارتقا مي يابد كه اين نيز تناقض بين گفته و عمل، اساتيد و در ديد دانشجو حاوي معاني متعدد است.

Background and Objective: The clinical curriculum of medical teachers has to be in line with the theoretical curriculum. The present study has compared five aspects of the teachersʹ interaction between theoretical curriculum and the clinical curriculum. Materials and Method: The method was a descriptive survey. From the stager and intern students of Shahed University, in the academic year 1391-92 (N=175), and with recourse to Krjsy and Morgan table, 120 samples were selected. The researcher-made questionnaire on the interactive aspects of the professors (with reliability confirmed by the experts) was used. Two sections of clinical and theoretical education with recourse to Cronbach alpha presented a validity of 0.97 and 0.95. Results: There existed a meaningful difference between the way of interaction of the professors with students, with their colleague, with people and with the two theoretical and clinical curriculums. The rating average of professorsʹ interactions in both types of curricula included the interaction of professors with the patients, with students, with themselves, with society and with colleagues. Thus, the differences in the various types of interactions in two curriculum types did not change the ratings. Conclusion: The decline in the interaction of professors with the students, society and themselves in clinical curriculum compared to that of the theoretical curriculum is the result of professorsʹ paradoxical actions. Interestingly, the interaction with the college in clinical curriculum increases, which by itself is the sign of a paradox between the teaching and practicing of professors and bears various meanings from studentsʹ viewpoints.