بررسي نابرابري درآمدي در مناطق روستايي ايران

Income inequality in rural areas of Iran

يكي از معضلاتي كه همواره جوامع مختلف را آزار مي دهد، مساله ي نابرابري درآمدهاست. جامعه ي روستايي ايران نيز مانند ساير جوامع از اين شرايط رنج مي برد. با توجه به اينكه درصد بالايي از جمعيت كشور در مناطق روستايي زندگي مي كنند و همچنين نقش هاي مختلف كه توسعه ي روستايي مي تواند در توسعه ي همه جانبه ي ملي ايفا كند، بررسي مسايل جوامع روستايي از جمله بررسي توزيع درآمد و همچنين روند آن طي برنامه هاي توسعه بسيار ضروري مي باشد. در اين پژوهش با استفاده از اطلاعات هزينه- درآمد خانوار مركز آمار ايران، به اندازه گيري نابرابري درآمد در مناطق روستايي ايران طي دوره ي 1388- 1368 با استفاده از ضريب جيني پرداخته شده است. يافته هاي مطالعه نشان داد كه در طول دوره ي مورد بررسي از نابرابري درآمد در مناطق روستايي كشور كاسته شده است، هرچند كه اين كاهش بسيار كند است. همچنين ميانگين ضرايب جيني چهار دوره برنامه ي توسعه با همديگر اختلاف معني دار دارند. در پايان پيشنهاد مي-شود كه در اعمال سياست ها و برنامه هاي توسعه ي كشور، در تخصيص منابع به استان هايي كه مناطق روستايي آنها از نابرابري بيشتري رنج مي برند، تلاش بيشتري شود.

Considering that a high percentage of the population in Iran are living in rural areas, study of problems facing rural communities including analysis of income distribution and its trend in preparing development plans is very necessary. This study aims to measure income inequality in rural areas in 1989-2009 periods by using Gini coefficient. For this purpose, data from householdsʹ expenditure survey were used. Results showed that during the period, income inequality in rural areas of the country was decreased slowly, but still there was considerable difference among provinces. On this basis, allocation of resources to those regions which suffered from unequal income distibutin was recommended.