مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - رابطه علايم دوچشمي با استريوپسيس

چكيده فارسي :

هدف: تعيين مقدار استريوپسيس با آزمون‌هاي تيتموس و TNO در افراد علامت‌دار و بدون علامت دوچشمي به تفكيك نوع ناهمگوني ايجاد شده (متقاطع و غير متقاطع). روش پژوهش: در اين مطالعه مقطعي، تعداد 80 نفر از دانشجويان رشته‌هاي مختلف دانشگاه علوم پزشكي زاهدان كه داراي معيارهاي ورود به مطالعه بودند، به صورت تصادفي انتخاب و در صورت رضايت، جهت انجام آزمون‌هاي مربوطه ارجاع داده شدند. عيوب انكساري به روش رتينوسكوپي تعيين و افراد بر حسب وجود يا عدم وجود علايم دوچشمي به دو گروه علامت‌دار و بدون علامت دوچشمي تقسيم شدند. انحراف چشم‌ها با استفاده از آزمون كاور متناوب با منشور و استريوپسيس با آزمون‌هاي TNO و تيتموس اندازه‌گيري شدند. پس از جمع‌آوري اطلاعات مورد نظر، تحليل آماري داده‌ها در نرم‌افزار SPSS ويرايش 15 با استفاده از آزمون‌هاي من- ويتني، ويلكاكسون، فيشر و همبستگي اسپيرمن صورت گرفت. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه ميانگين استريوپسيس با آزمون TNO در افراد علامت‌دار و بدون علامت با ناهمگوني متقاطع به ترتيب 11/70±12/133 و 57/82±78/76 ثانيه بر كمان و با ناهمگوني غيرمتقاطع به ترتيب 5/67±0/135 و 7/49±2/83 ثانيه بر كمان و با آزمون تيتموس با ناهمگوني متقاطع به ترتيب 27/7±3/44 و 4/3±7/40 ثانيه بر كمان و با ناهمگوني غيرمتقاطع به ترتيب 1/12±0/50 و 0/0±0/40 ثانيه بر كمان بود. آزمون من- ويتني تفاوت معني‌داري بين استريوپسيس (با ناهمگوني متقاطع و غير متقاطع) و علايم نشان داد (05/0P < ). نتيجه‌گيري: استريوپسيس عامل مفيدي جهت تشخيص افراد علامت‌دار و بدون علامت دوچشمي بوده كه بدين منظور مي‌توان از آزمون‌هاي لوكال يا گلوبال استفاده نمود كه اهميت آزمون‌هاي گلوبال از انواع لوكال بيش‌تر است. هم‌چنين تفاوتي از لحاظ استريوپسيس بين ناهمگوني متقاطع و غير متقاطع در كل افراد مورد مطالعه وجود ندارد.