مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - تغيير انحناي قرنيه پيوندي به دنبال برش شل‌كننده براي اصلاح آستيگماتيسم پس از پيوند نافذ قرنيه

چكيده فارسي :

هدف: ارزيابي تغيير انحناي قرنيه پيوند شده بعد از جراحي رفركتيو پيوند (Graft refractive surgery; GRS) و بررسي عوامل موثر بر اين تغيير و يافتن يك ضريب به منظور پيش‌بيني مقدار تغيير در انحناي بعد از عمل. روش پژوهش: در اين مطالعه گذشته نگر، 78 چشم از 76 بيمار كه به علت قوز قرنيه مورد عمل پيوند نافذ قرنيه قرار گرفته بودند، به دليل آستيگماتيسم بالاي بعد از پيوند، مورد عمل جراحي كه شامل برش شل كننده با يا بدون بخيه در ربع مقابل بود قرار گرفتند. هر گونه تغيير انحناي پيوند با استفاده از دو ثابت، به نام‌هاي Coupling Ratio (CR) و Coupling Constant (CC) محاسبه شد. روش تحليل رگرسيون چند متغيره براي يافتن اثرات احتمالي سن، شكل پيوند، تعداد برش، استفاده از بخيه فشاري، ميزان اصلاح به دست آمده در آستيگماتيسم برداري و طول كلي برش بر روي CC به كار رفت. يافته‌ها: سن متوسط بيماران 3/10±1/30 سال و ميانگين مدت زمان پي‌گيري بعد از عمل، 0/29±1/40 ماه بود. افزايش قابل توجه در كراتومتري متوسط به ميزان 07/1±86/0 ديوپتر بعد از عمل وجود داشت (001/0P < ). مقادير CR و CC متوسط به ترتيب 09/1±62/0 و 70/0±34/0- بودند. ارتباط معني‌داري ميان معادل كروي كراتومتري قبل از عمل و CR كراتومتريك و بين اصلاح به دست آمده در آستيگماتيسم كراتومتريك برداري و CC كراتومتريك پيدا شد. به علاوه سن همبستگي منفي با CC و CR كراتومتريك داشت. نتيجه‌گيري: افزايش قابل توجهي در افزايش انحناي پيوند بعد از جراحي رفركتيو پيوند رخ داد كه به طور متوسط 86/0 ديوپتر بود. براي هر ديوپتر كاهش در آستيگماتيسم كراتومتريك، به طور متوسط 34/0 ديوپتر افزايش در انحناي پيوند بعد از عمل پيش‌بيني شد.