شماره ركورد :
641603
عنوان مقاله :
تاثير زمان پرداخت نهايي بر ريزنشت ترميمهاي كامپوزيت
عنوان فرعي :
The Effect of Finishing and Polishing Time on Microleakage of Composite Restorations
پديد آورندگان :
ميرزاكوچكي بروجني، پروين نويسنده استاديار گروه آموزشي ترميمي دانشكده دندانپزشكي دانشگاه آزاد اسلامي واحد خوراسگان Mirzakoochaki borojeni , Parvin , بركتين، مهرداد نويسنده Barekatain, mehrdad , فتاحي، پريسا نويسنده , , فاطمي، عاطفه نويسنده , , زهرايي، لعيا نويسنده دستيار گروه آموزشي دندانپزشكي ترميمي دانشكده دندانپزشكي دانشگاه آزاد اسلامي، واحد خوراسگان (اصفهان)، اصفهان , , شرفي، آلا نويسنده دستيار گروه آموزشي دندانپزشكي ترميمي دانشكده دندانپزشكي دانشگاه آزاد اسلامي، واحد خوراسگان (اصفهان)، اصفهان , , فاضلي، فريد نويسنده دستيار گروه آموزشي دندانپزشكي ترميمي دانشكده دندانپزشكي دانشگاه آزاد اسلامي، واحد خوراسگان (اصفهان)، اصفهان ,
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1392 شماره 88
رتبه نشريه :
علمي پژوهشي
تعداد صفحه :
6
از صفحه :
269
تا صفحه :
274
كليدواژه :
رزين‌هاي كامپوزيتي , صيقل دندان , نشت دندان
چكيده فارسي :
چكيده زمينه و هدف: كامپوزيت رزين‌ها براي كامل شدن پلي‌مريزاسيون نياز به زمان دارند كه معمولاً پس از 24 ساعت به حداكثر خود مي‌رسد. از طرفي بلافاصله پس از ترميم، جذب آب منجر به انبساط هيگروسكوپيك كامپوزيت رزين‌ها مي‌شود كه در اغلب موارد بعد از يك هفته به تعادل مي‌رسد. با توجه به تاثير گذار بودن اين موارد بر ريزنشت ترميمهاي كامپوزيتي، هدف از اين مطالعه بررسي تاثير زمان پرداخت نهايي بر ميانگين ريزنشت ترميمهاي كامپوزيت مي‌باشد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي- آزمايشگاهي شصت دندان پره مولر سالم انسان انتخاب شد. يك حفره استاندارد Cl V با عمق 5/1 ميلي‌متر، عرض سه ميلي‌متر و طول دو ميلي‌متر در سطح باكال هر دندان تعبيه و به صورت لايه لايه با كامپوزيت رزين ترميم شدند و پس از آن دندانها به چهار گروه تقسيم شدند. دندانهاي گروه اول بلافاصله بعد از ترميم ،گروه دوم 15 دقيقه بعد از ترميم ، گروه سوم بعد از 24 ساعت و گروه چهارم پس از يك هفته نگهداري در آب مقطر 37 درجه سانتي‌گراد پرداخت شدند. نمونه‌هاي هر گروه تحت تاثير پانصد سيكل حرارتي قرار گرفتند. در ادامه دندانها توسط موم چسب و لاك ناخن پوشانده و به مدت 24 ساعت در محلول فوشين 2% قرار گرفتند. نمونه‌ها متعاقباً شسته و هر نمونه توسط ديسك به دو نيمه تقسيم شد و هر دو نيمه براي بررسي ميزان نفوذ رنگ در زير استريوميكروسكوپ با بزرگنمايي 28x مشاهده شدند و براي هر نمونه، مقطعي كه درجه ريزنشت بيشتري داشت در نظر گرفته شد. از تست Kruskal Wallis و پس آزمون Man Whitney با درجه اطمينان 1/99% براي آناليز داده‌ها استفاده گرديد. يافته‌ها: كمترين ميانگين ريزنشت مربوط به دندانهاي گروه سوم در لبه اكلوزال بود و بيشترين ميانگين ريزنشت مربوط به دندانهاي گروه دوم در لبه اكلوزال و ژنژيوال ديده شد و بين چهار گروه در لبه اكلوزال اختلاف آماري معنادار ديده شد. (009/0 < P) اما در لبه ژنژيوالي اختلاف معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه زمان انجام پرداخت نهايي بر ميانگين ريزنشت ترميمهاي كامپوزيت لبه مينايي موثر است و بهترين زمان براي آن 24 ساعت بعد از ترميم مي‌باشد، در حالي كه در لبه عاجي تاثيري نشان نداد. كليد واژه‎ها: رزين‌هاي كامپوزيتي ، صيقل دندان ، نشت دندان
چكيده لاتين :
Abstract Background and Aim: Composite resins require time to complete their polymeriza-tion. This process usually reaches its maximum rate after 24 hours. On the other hand, immediately after restoration, water sorption results in hygroscopic expansion of composite resins and the mentioned two factors usually reachequilibrium after a week. Considering the effect of mentioned processes on the microleakage of compo-site restorations, the purpose of the present study was to evaluate the effect of finish-ing and polishing time on the mean microleakage of composite restorations. Materials and Methods: In this in-vitro experimental study, 60 sound human premolar teeth were selected. A standard Class V cavity was prepared measuring 1.5 mm in depth, 3 mm in width and 2 mm in length on the buccal surface of each tooth and incrementally restored with composite resin. Next, the teeth were randomly divided into 4 groups. The teeth in groups 1, 2, 3 and 4 were finished and polished immediately, 15 min, 24 h and one week after storage in distilled water at 37°C, respectively. Specimens in each group were subjected to 500 thermal cycles. The teeth were then coated with adhesive wax and nail varnish and immersed in 2% fuchsin solution for 24h. The specimens were washed and each sample was longitudinally sectioned in half by a diamond saw. Both halves were evaluated in terms of dye penetration under a stereomicroscope at 28X magnification. For each sample, the section with greater degree of microleakage was selected. Kruskal Wallis test and Mann Whitney U test were used for data analysis with a 99.1% confidence interval. Results: The lowest mean microleakage was observed in the occlusal margin of group 3 teeth; while the highest mean microleakage belonged to the occlusal and gin-gival margins of teeth in group 2. A significant difference was noted between the 4 groups in occlusal margin microleakage (P < 0.009). However, no such difference was found in gingival margin. Conclusion: This study showed that the finishing and polishing timewas effective on the mean microleakage in the enamel margin of composite restorations. The best time of finishing and polishing was 24h after the restoration. Time of finishing and polishing had no effect on microleakage in dentin margins of restorations. Key Words: Composite resins , polishing , microleakage
سال انتشار :
1392
عنوان نشريه :
دندانپزشكي - جامعه اسلامي داندانپزشكان
عنوان نشريه :
دندانپزشكي - جامعه اسلامي داندانپزشكان
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 88 سال 1392
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان
لينک به اين مدرک :
بازگشت