مقايسه آزمون هاي موجود زنده و آزمايشگاهي در تعيين توان واكسن بوردتلا پرتوسيس

Comparison of in vivo and in vitro methods for potency assay of Bordetella Pertussis vaccines

زمينه: يكي از كاربردهاي اصلي حيوان هاي آزمايشگاهي در مراكز توليد واكسن، آزمايش هاي كنترل كيفي است. به دليل مشكلات خاص استفاده از حيوان ها در شرايط آزمايشگاهي، جاي گزيني آن با آزمون هاي آزمايشگاهي (in vitro) پيشنهاد شده است. هدف: مطالعه به منظور مقايسه آزمون موجود زنده (in vivo) با آزمون آزمايشگاهي در تعيين توان واكسن بوردتلا پرتوسيس انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه تجربي در سال 1389در موسسه رازي بر روي گروهي از موش ها با رقت هايي از واكسن هاي ساخت همين موسسه انجام شد. در آزمون آزمايشگاهي بعد از طي دوره ايمن سازي، موش ها كشته شدند و مايع داخل حفره صفاقي آن ها جمع آوري و با سويه چلنج كشت داده شد تا غلظت نيتريك اكسايد توليد شده از ماكروفاژها و پاسخ ايمني ايجاد شده بررسي شود. داده ها با منحني استاندارد نيترات سديم تحليل شدند (924/0(r=. يافته ها: اختلاف معني دار آماري بين نتايج اين دو روش آزمايش (در بدن موش و در شرايط آزمايشگاهي) با رقت هاي متفاوت واكسن تمام سلولي وجود داشت و ماكروفاژهاي موش هاي ايمن شده با واكسن تمام سلولي، مقدار نيتريك اكسايد بيش تري نسبت به گروه شاهد توليد كردند. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، آزمايش القاي نيتريك اكسايد نسبت به روش قديمي آزمايش كندريك در تعيين توان واكسن حساس تر است و مي توان واكسن هاي با عيار پايين را نيز ارزيابي كرد كه مي تواند به عنوان يك روش جاي گزين براي كاهش استفاده از حيوان ها به كار رود.

Background: One of the main applications of laboratory animals is in quality control of vaccines. In vitro methods have been suggested as alternatives to in vivo animal testing because of its special problems. Objective: The aim of this study was to compare in vivo and in vitro methods for potency assay of bordetella pertussis vaccines. Methods: This experimental study was performed on a group of mice using different lots of reference or whole cell pertussis (wP) vaccine that were provided by Razi Vaccine & Serum Research Institute at this Institute in 2010. Mice were killed after immunization and their peritoneal cavities were lavaged and were cultured with challenge strain to determine nitrite concentration produced from macrophages and to assess immune response. Data were analyzed by comparison with a standard curve of sodium nitrite (r=0.924). Findings: There were significant differences between results of in vivo and in vitro methods using different lots of wP vaccines. Macrophages from mice immunized with wP vaccine produced higher levels of nitric oxide than macrophages from mice of control groups. Conclusion: With regards to the results, nitric oxide induction assay is more sensitive than Kendrick assay in potency assay of vaccine and provides the possibility of assessing low-titre vaccine. Therefore, it can be used as an alternative to reduce animal testing.