اثربخشي روان درماني معنوي مبتني بر بخشودگي در افزايش رضايت مندي زناشويي و كاهش تعارضات زوجين شهر مشهد

The effectiveness of spiritual psychotherapy based on forgiveness in order to increase marital satisfaction and prevent marital conflicts of couples in the city of Mashhad

مقدمه: خانواده به عنوان كوچك ترين و مهم ترين واحد اجتماعي، نيازمند سرمايه گذاري رواني گسترده اي است. هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي روان درماني معنوي مبتني بر بخشودگي در افزايش رضايت مندي زناشويي و كاهش تعارضات خانواده بود. روش كار: در اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون و پي گيري با گروه شاهد در سال هاي 89-1388، نمونه ي آماري شامل 10 نفر از زوجين مراجعه كننده به درمانگاه هاي سطح شهر مشهد بودند كه با استفاده از شيوه ي نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. درمان به مدت 9 جلسه براي گروه آزمون انجام و پرسش نامه-هاي رضايت مندي زناشويي انريچ و سنجش تعارضات خانواده در جلسات پيش آزمون، پس آزمون و پي گيري (1 ماه) در دو گروه اجرا شد. داده هاي پژوهش با استفاده از شيوه ي تحليل واريانس مختلط تحليل گرديد. يافته ها: روان درماني معنوي مبتني بر روش بخشودگي باعث افزايش معني دار بخشودگي و در نتيجه رضايت مندي زناشويي و كاهش معني دار تعارضات زوجين در مرحله ي پس آزمون شده است (001/0 > P)، اما با اين وجود، تغييرات در دوره ي پي گيري معني دار نبوده است (به ترتيب 10/0=P و 20/0=P). نتيجه گيري: بخشودگي با درك عواطف زوجين و ايجاد فرصتي براي پردازش شناختي به بهبود روابط پرداخته و زوجين را در اتحادي دوباره به هم نزديك مي كند.

Introduction: Family is the smallest and important social unit that requires a large amount of psychological investment. This study investigated the effect of spiritual psychotherapy based on forgiveness on the increase of marital satisfaction and the decrease of family conflicts. Materials and Methods: This semi-experimental study was conducted with pretest, posttest and follow-up design, using control group. This research was done during 2009-2010. Samples of study were 10 couples who referred to clinics in the city of Mashhad that were chosen using the convenient sampling method and were randomly allocated in experimental or control group. Therapy was conducted for the experimental group in the course of nine sessions. Both the Enrich marital satisfaction questionnaire and family conflicts assessment were used as pre-test, post-test, and as a follow-up evaluation (one month later) for both the experimental and control groups. To analyze research data, mixed analysis of variance were used. Results: The findings suggest that using spiritual psychotherapy based on forgiveness causes a significant increase in forgiveness and consequently marital satisfaction and a significant decrease in couples’ conflicts in posttest (P < 0.001) but these changes weren’t significant in follow up level (in order P=0.1, P=0.2). Conclusion: The element of forgiveness seems to enable couples to understand emotions of each other and as a result, provide an opportunity for cognitive process. Thus, couples, relationship may improve over the course of the treatment.