كاربرد شاخص‌ تنوع غذايي در بررسي وضعيت امنيت غذايي مناطق روستايي ايران

The Application of Food Diversity Index for the Examination of Food Security in Iran’s Rural Areas

بررسي عملكرد تغذيه‌اي خانوارها ابزاري مناسب براي تشخيص ميزان دسترسي آنها به مواد غذايي است. از اين رو، براي بررسي وضعيت امنيت غذايي مناطق روستايي كشور، از سه شاخص «ميانگين نسبت كفايت غذايي»، «بري» و «آنتروپي» در قالب شاخص‌هاي تنوع غذايي استفاده مي شود. نتايج نشان مي‌دهد كه دهك‌هاي پايين درآمدي از تغذيه اي قابل قبول برخوردار نيستند و مواد مغذي به اندازه كافي به آنها نمي‌رسد؛ همچنين، گروه‌هاي كم ‌درآمد نسبت به گروه‌هاي پر‌درآمد از تنوع كمتري در مصرف اقلام خوراكي برخوردارند، كه مي‌توان آن را ناشي از درآمد اندك خانوارهاي دهك‌هاي اوليه دانست. از اين رو، توصيه مي‌شود كه دولت به شناسايي خانوارهايي بپردازد كه با توجه به نقشه امنيت غذايي در كشور، نياز به حمايت دارند و همچنين، هدفمندي نظام پرداخت يارانه را بر اساس كالاهايي كه نقش اساسي در تامين انرژي هر فرد دارند، در دستور كار خود قرار دهد.

An examination of household’s nutritional performance is an appropriate tool in the determination of food availability. Three indices have been applied to examine the situation of food security in rural areas: mean adequacy ratio, Berry index and Entropy index. The results indicate that lower income deciles access to food is not acceptable and nutrients available to them are not adequate; in addition food diversity is less for low income groups in comparison to high income groups, which can be attributed to meager income of lower income decile households. Thus, the state should identify the households that need support, and this could be done by referring to the country’s food security plan, and subsidy payment system should be targeted and based on food items that are important in the provision of energy for individuals.