سرپناه موقت پس از سانحه؛ بررسي سياستهاي تامين مسكن موقت پس از زلزله 1385 لرستان

Post-Disaster Shelter:Temporary Shelter Policies pursuant to 2006 LorestanEarthquake

تجارب موجود نشان ميدهد، علي رغم تلاش هاي صورت گرفته،در تامين سرپناه موقت و يا به طور خاص سرپناه پس از سانحه، پيشرفت چشمگيري حاصل نشده است. روش ها و شيوه هاي متنوع تامين سكونتگاه هاي موقت براي بي خانمانان پس از سوانح اخير در ايران، به دليل عدم انطباق با شرايط منطقه سانحه ديده، در عمل كارايي لازم را نداشته و از يك سو، سبب بروز مشكلات و معضلاتي درازمدت در منطقه سانحه ديده شده و از سوي ديگر، موجب هدر رفتن منابع مالي فراواني شده است.در تحقيق حاضر، ضمن بررسي اجمالي مديريت بازسازي پس از زلزله فروردين 1385 استان لرستان، با استخراج سياست ها و رويكردهاي تامين سرپناه موقت، به ارزيابي و نتيجه گيري از آن ها پرداخته مي شود. در اين گزارش، پس از گذشت دو سال از سانحه، ضمن ارزيابي نكات مثبت و منفي اقدامات انجام شده در اين زمينه، به بررسي روش هاي به كار رفته توسط آسيب ديدگان جهت تامين سرپناه موقت و نيز اقدامات آنان به منظور رفع نيازهاي اساسي خود وكاهش نواقص و مشكلات سرپناه هاي عرضه شده پرداخته ميشود. تحقيق حاضر در نهايت تاكيدي است بر اينكه، سرپناه موقت نقش مهمي درترميم روند قطع شده زندگي عادي در زمينه اقتصادي و فعاليت هاي جمعي در مناطق سانحه ديده دارد و برنام ههاي تامين سرپناه موقت به طور حتم بر برنامه بازسازي سكونتگاه هاي دايم اثرگذار خواهد بود و جهت تحقق بازسازي همه جانبه بايد اين برنامه ها در تعامل با يكديگر شكل گيرند.

in Lorestan Province. Despite a low casualty of only 63, the earthquake seriously damaged close to 20,000 buildings in 156 villages and 2 cities. Since the earthquake had happened in early spring, a full construction season was ahead. Thus, some 52,000 tents were distributed throughout the Province with the intention to finish reconstruction before winter. The affected households therefore had to live in tents while rebuilding their houses. This paper attempts to evaluate the efficiency of this policy by a survey of 75 households in 15 villages. The results indicate that only 54.7% of the households lived in tents during the reconstruction. Only 13.9% of those staying in tents considered them to be acceptable The affected households introduced improvements to make tents more liveable, such as erecting timber frames on top of the tents for better insulation and weather protection, or adding shacks for storage or kitchen. The main problems in provision of tents were: inappropriate, insufficient and delayed distribution of tents; delay in lending reconstruction oans and grants; lack of spaces for cattle; hesitation in relocating some villages; lack of know-how on safe construction methods; inappropriate dwelling design; and lack of market control leading to inflation