جايگاه عبادت در قرآن و عهد عتيق

The Position of Worship in the Quran and the Old Testament

«عبادت» تسليم و خضوع در برابر معبود، همراه با اعتقاد به الوهيت اوست. عبادت انجام خواسته‌هاي خداوند است. درواقع، اطاعت و فرمانبرداري از خداوند قادر مطلق و ستايش و سپاس از اوست كه به اراده خويش، نعمت‌هايش را به انسان عطا نموده است. در دين يهود نيز عبادت اطاعت از خداوند در تمام اوامر و بندگي ايشان است. عبادت در اسلام و يهوديت، گستره‌اي وسيع دارد و صرفاً شامل عباداتي همچون نماز، روزه و... نمي‌شود، بلكه هر كاري كه انسان با نيّت الهي و براي رضايت خداوند انجام دهد، عبادت محسوب مي‌شود. عبادت در قرآن و عهد عتيق، به‌عنوان عهد و پيمان خداوند با بندگان بيان شده است. توحيد عبادي، اصلي‌ترين آموزه‌هاي پيامبران الهي و رهانيدن انسان از پرستش غيرخداست. عبادت، صراط مستقيم الهي است. «عبادت» ماموريت انسان است و همه موجودات جهان خداوند را تسبيح مي‌كنند. عبادت در قرآن و عهد عتيق از جايگاه خاصي برخوردار است و از مهم‌ترين مسايل زندگي انسان به‌شمار مي‌رود.

"Worship" means submission to God and belief in His divinity. Worship means performing divine injunctions. In fact, worship is obeying the absolutely powerful God and praising and thanks giving to Him who grants His blessings to man by His will. In Judaism too worship means obeying divine commands in all affairs and serving God. Worship has a vast scope in Islam and Judaism and does not include only such acts of worship as prayers and fasting, etc; rather, any act which man does with divine intention and for the sake of God is considered as worship. The Quran and Old Testament regard worship as an alliance between God and His servants. Monotheistic worship is the main teaching of divine prophets and librates man from worshiping other than God. Worship is a divine straight path and the manʹs mission, and all creatures in the world praise God. Worship has a particular position in the Quran and Old Testament and is considered as one of the most important issues in manʹs life