بررسي مشروعيت شرط عدم تمكين در عقد نكاح

Empowering Families in order to Achieve Child Bearing Targets with the Espousal addition to Condition of Matrimony

درج هر شرط جايزي در ضمن عقد نكاح، بلامانع است. فقيهان در اين باره كه آيا زوجه مي تواند در ضمن عقد نكاح، عدم تمكين را شرط كند يا خير؟ پاسخ متفاوتي ابراز نموده اند. دسته اي از فقها ، چنين شرطي را جايز مي دانند و برخي ديگر، هر گونه شرط خلاف تمكين را نامشروع تلقي مي كنند. منشا اين اختلاف آرا ، از برداشت هاي متعدّد از مقتضاي ذات عقد نكاح و وابستگي آن به تمكين، ناشي است. به نظر مي رسد تمكين، مقتضاي ذات عقد نكاح نيست، بلكه مقتضاي اطلاق عقد است؛ اما از آنجايي كه عقد نكاح از عقود خاص و عبادي است و با دين و اخلاق، پيوند عميق دارد، شرط عدم تمكين، اثر ظاهري و مطلوب عقد نكاح را نفي مي كند و با مفهوم عرفي نكاح مغايرت دارد. اين مقاله با نقد دو ديدگاه مذكور، با عنايت به مقتضيات زمان، تعديل در تمكين را نمايان مي سازد. نوشتار حاضر در پژوهشي كتابخانه اي كه به روش توصيفي مستند مي باشد، ضمن تبيين مقتضاي ذات عقد نكاح به صحت يا عدم صحت چنين شرطي از منظر فقه اماميه مي پردازد.

Irregular control of population growth sometimes leads the country to a serious challenge. This problem has been obvious in our current society since recent decades; so that Supreme Leader considers it as a kind of threat in his speech. Is childbearing a nature pertinence of matrimony or something following that? The main question in this study organizes the article. The author in this bibliotheca article which is written by analytical-descriptive method believes that childbearing is beyond the nature pertinence of matrimony or something following that; hence, one of the solutions for this challenge is that parents converse childbearing and the number of children after matrimony to a legal obligation by an espousal addition condition. In order to gain this purpose, simplifying marriage and promoting religious training and obtaining life facilities are inevitable.