تاثير تمرين هاي هوازي بر خلق بيماران سندرم روده تحريك پذير

Effectiveness of aerobic exercise on reducing dysphoric mood of persons with irritable bowel syndrome

پژوهش حاضر به بررسي تاثير فعاليت‌ بدني هوازي بر كاهش خلق منفي (اضطراب و افسردگي) بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك پذير مي‌پردازد. بدين منظور 146 زن بيمار مراجعه كننده به كلينيك گوارشي بيمارستان پيامبران تهران، كه تشخيص قطعي سندرم روده تحريك پذير دريافت كرده بودند، به صورت نمونه هاي در دسترس انتخاب و با پرسشنامه 28 سوالي سلامت عمومي گلدبرگ غربال شدند و 30 نفر كه نمره معادل يا بيش از 23 كسب كرده بودند، به صورت تصادفي ساده در دو گروه كنترل و گروه آزمايشي قرار داده شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون تي مستقل و وابسته صورت گرفت. پيش از اعمال متغير مستقل تفاوت معناداري بين گروه‌ها مشاهده نشد، اما پس از اعمال متغير مستقل (فعاليت بدني ايروبيك) به مدت نه هفته (هفته اي سه جلسه)، ميزان علايم جسماني، اضطراب، و افسردگي آزمودني‌هاي گروه تجربي به طور معناداري كاهش يافت. در نتيجه، فعاليت بدني هوازي نقش موثري در كاهش اضطراب و افسردگي بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك پذير دارد.

This paper examines the effects of aerobic exercise (aerobics) to reduce negative mood (anxiety and depression) in patients with irritable bowel syndrome deals. 146 Female patient were referred to the Payambaran hospital gastrointestinal clinic in Tehran, where had received IBS diagnosis, selected samples were screened with Goldberg questionnaire, 30 people who had scores equal to or more than 23 were randomly placed in two groups, control and experimental groups. Data were analyzed using descriptive statistics and paired t-test was performed. There was no significant difference between the groups of the independent variable, but the exercise of independent variables (aerobic exercise) to 9 weeks (3 sessions per week), the somatic symptoms, anxiety, and depression to experimental subjects significantly declined. Consequently, the role of aerobic exercise in reducing anxiety and depression in patients with irritable bowel syndrome is