تعيين توان بالقوه انگيزشي مشاغل با استفاده از مدل ويژگيهاي شغلي و رابطه آن با رضايت شغلي در كاركنان ستادي دانشگاه علوم پزشكي تهران

Motivating Potential Score (MPS) Determination Using By Job Characteristics And Its Relationship With Job Satisfaction Among Headquarters Staffs Of Tehran University Of Medical Sciences

زمينه و هدف: انگيزش و رضايت نيروي انساني از مهمترين متغيرها در حيطه رفتار سازماني به حساب مي‌آيد و به سبب ارتباط نيرومندي كه بين اين دو متغير با ميزان بهره‌وري سازمان وجود دارد، لازم است هنگام طراحي مجدد مشاغل با نگاه تازه‌اي به ويژگيهاي شغلي به عنوان عامل افزاينده خشنودي و عملكرد كاركنان نگريست. هدف اين مطالعه تعيين توان بالقوه انگيزشي مشاغل و بررسي ارتباط آن با رضايت شغلي در كاركنان ستادي معاونتهاي آموزشي و پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي تهران بود. روش بررسي: نوع مطالعه مقطعي و به روش توصيفي- تحليلي بود. جامعه مورد مطالعه كاركنان حوزه‌ي ستادي معاونتهاي آموزشي و پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي تهران بودند و نمونه‌اي 70 نفري به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه‌اي سه قسمتي بود كه با انجام مطالعه پايلوت و با استفاده از آلفاي كرونباخ تاييد شد. آزمونهاي مورد استفاده T-test و آزمون همبستگي پيرسون بود. يافته‌ها : نتايج مطالعه نشان داد كه مشاغل جامعه مورد مطالعه از تنوع مهارت، ماهيت شغلي، اهميت شغلي و توان بالقوه انگيزشي برخوردار است و از ابعاد استقلال شغلي و بازخورد برخوردار نمي‌باشند. همچنين بين توان بالقوه انگيزشي و ابعاد آن با رضايت شغلي ارتباط معني دار وجود داشت(05/0P < ). نتيجه‌گيري: از آنجايي كه ويژگيهاي شغلي نقش زيادي بر رضايت شغلي دارند مي‌توان در طراحي مجدد مشاغل جهت افزايش رضايت شغلي اين مدل را به كار گرفت.

Background and Aim: Motivation and satisfaction of manpower are the most important variables in the field of organizational behavior and because of the strong relationship between these two variables with the job and organization productivity, it’s necessary to look job characteristics as increasing factor of employee satisfaction and performance in redesigning jobs. The objective of this study was determining motivating potential score (MPS) of the jobs and survey the relation between MPS and job satisfaction in staff employees of educational and research deputy of TUMS (Tehran University of Medical Science). Materials and Methods: This was a cross-sectional and descriptive-analytical study. The research context was to staff employee of education and research deputy of TUMS. Sampling frame of the study was simple random sampling. Data collection method was a questionnaire. Reliability of the questionnaire was ascertained with pilot study with and confirm with Cranachʹs Alpha. T-test and Pearson correlation were the analytical methods. Results: The results showed the jobs of the study population have skill variety, task identity, task significance and potential motivation but havenʹt job authority and feedback. The findings showed there was significant relation between motivating potential power and its dimensions with the job satisfaction (P < 0.05). Conclusion: The job characteristic have great impact on the job satisfaction so this model can be used for redesigning the jobs to increase job satisfaction. Key words: Job Satisfaction, Tehran University of Medical Sciences, Job Motivation, Motivation, Job Characteristic Model