تغييرات عيوب انكساري در مرحله حاد يووييت

هدف: تعيين تاثير بيماري يووييت فعال بر تغييرات عيوب انكساري. روش پژوهش: اين مطالعه هم‌گروهي بر روي بيماران مبتلا به يووييت حاد و راجعه صورت گرفت. اين بيماران در مرحله فعال و سه ماه بعد، در دوره خاموشي بيماري مورد ارزيابي عيب انكساري (رفركشن سيكلوپلژيك) قرار گرفتند. در هر دو مرحله متغيرهاي كروي، سيلندر (آستيگماتيسم) و معادل كروي اندازه گيري و داده‌هاي حاصل شده مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. يافته‌ها: تعداد 88 چشم (66 بيمار) جهت ورود به مطالعه انتخاب شدند كه از اين ميان 46 چشم در گروه قدامي، 30 چشم در گروه مياني، 10 چشم در گروه پان‌يووييت و 2 چشم با درگيري Toxoretinitis در گروه خلفي بودند. متوسط سن بيماران 14±34 (65-6) سال و به تفكيك در گروه‌هاي يووييت قدامي 14±39 سال، نوع مياني 13±27 سال، پان‌يووييت 14±34 سال و در يووييت خلفي 6±31 سال بود. 7/61 درصد بيماران مبتلا زن بودند و اين غلبه جنسيتي نيز در همه گروه‌ها به جز نوع خلفي ديده مي‌شد. تغييرات پارامترهاي رفركشن (كروي، سيلندر و معادل كروي) در انواع آناتوميكي يووييت مورد بررسي قرار گرفت و از اين ميان تغييرات كروي در گروه يووييت غيرگرانولوماتوزي قدامي و يووييت مياني و تغييرات معادل كروي در گروه‌هاي يووييت مياني و پان‌يووييت تفاوت معناداري را نشان مي‌دادند. تغييرات سيلندر در هيچ‌يك از گروه‌هاي آناتوميكي يووييت معنادار نبود. شيفت تغييرات كروي و معادل كروي در گروه‌هاي يووييت غيرگرانولوماتوزي قدامي و پان‌يووييت به ميزان 25/0 ديوپتر به سمت ميوپي و شيفت تغييرات كروي در گروه‌هاي يووييت مياني به ميزان 25/0 ديوپتر به سمت هايپروپي بود. با استفاده از آزمون رگرسيون اثر هم‌زمان نوع آناتوميكي يووييت، سن افراد، جنسيت، فعاليت يووييت در مرحله حاد و يا راجعه، شدت التهاب (تعداد سلول‌هاي التهابي) بر تغييرات پارامترهاي رفركشن (كروي، سيلندر و معادل كروي) مورد بررسي قرار گرفت. اين ارزيابي نشان داد كه فعاليت يووييت در مرحله حاد و يا راجعه و سن افراد از لحاظ آماري اثر قابل توجهي بر تغييرات كروي دارند. در زمان حاد تغييرات كروي به ميزان 02/1 ديوپتر نسبت به زمان راجعه كم‌تر بود و با افزايش سن افراد اين تغييرات بيش‌تر ديده مي‌شد. هم‌چنين اثر فعاليت يووييت در مرحله حاد و يا راجعه و نوع آناتوميكي يووييت بر تغييرات معادل كروي تفاوت آماري معنادار را نشان مي‌داد. تغييرات معادل كروي در مرحله حاد به ميزان 88/0 ديوپتر كم‌تر از مرحله راجعه بود و اين تغييرات در سه گروه قدامي، مياني و خلفي نسبت به نوع پان يووييت بيش‌تر مشاهده مي شد. هيچ‌يك از اين متغيرها اثر موثري بر تغييرات سيلندر نداشتند. نتيجه گيري: فعال شدن يووييت مي‌تواند باعث تغيير در عيب انكساري چشم درگير شود كه بسته به محل آناتوميكي اين درگيري شيفت اين تغييرات متفاوت است. اين شيفت در گروه يووييت قدامي به سمت ميوپي و در گروه يووييت مياني به سمت هايپروپي مي باشد.

Purpose: To evaluate the role of active uveitis on refractive errors changes. Methods: A Cohort single group study was conducted on patients with acute or recurrent uveitis. Cyclorefraction was performed in both phases of active and quiescent. Sphere, cylinder and sphere equivalent power were compared in active and quiescent phases and analyzed statistically. Results: Sixty-six patients (eighty-eight eyes) were enrolled in this study. Mean age was 34 ± 14 years (range 6 to 65). 61.7% of the patients were women (54 out of 88). Among the 46 cases of anterior uveitis 25 eyes (54%) were in acute and 21 eyes (46%) were in recurrent phase. Spherical power changes were statistically significant in anterior non-granolumatous uveitis (P=0.039) and intermediate uveitis (P=0.002). Spherical equivalent power changes were statistically significant different in intermediate uveitis (P=0.005) and panuveitis (P=0.096) groups. Cylinder power did not show any significant changes in none of the above mentioned groups. This study showed that, in anterior non-granolumatous uveitis and panuveitis, spherical and spherical equivalent power changes were shifted toward myopia during active uveitis and just spherical power changes were shifted toward hyperopia in intermediate uveitis. Regression analysis disclosed that only activity of uveitis and age had a statistically significant effect on the spherical power changes after adjustment (P < 0.001 and P=0.036, respectively). Evaluating spherical equivalent power changes, regression analysis showed that activity of uveitis and anatomic location of uveitis had a statistically significant effect (P=0.003 and P=0.001, respectively). Conclusion: Active uveitis plays an effective role on changing the refractive powers. The shift of these changes depends on the inflammated anatomical area; in anterior uveitis it is toward myopia and in intermediate uveitis it is toward hyperopia.