از هم‌گسيختگي ضربه‌اي زخم در پيوند قرنيه

هدف: بررسي ميزان بروز، سازوكار، مشخصات و نتايج بينايي در از هم‌گسيختگي ضربه‌اي زخم در پيوند قرنيه. روش پژوهش: پرونده 32 بيمار با پارگي گلوب در اثر ضربه بعد از پيوند قرنيه كه بين سال‌هاي 1388-1380 در بيمارستان لبافي‌نژاد درمان شده بودند، به صورت گذشته‌نگر مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: نمونه‌هاي مورد مطالعه شامل 32 چشم از 32 بيمار شامل 25 مرد و 7 زن بودند كه سابقه پيوند قرنيه و پارگي گلوب به دنبال ضربه چشمي را داشتند. ميانگين سني بيماران 1/38 (87-8) سال و ميانگين فاصله زماني بين پيوند قرنيه و ضربه چشمي 1/44 (350-1) ماه بود. يافته‌هاي همراه در اتاق قدامي شامل بيرون‌زدگي عنبيه (9/71 درصد)، خارج شدن لنز كريستالين (4/34 درصد) و خون‌ريزي اتاق قدامي (6/40 درصد) و در سگمان خلفي شامل بيرون‌زدگي زجاجيه (56 درصد)، خون‌ريزي زجاجيه (28 درصد) و جداشدگي شبكيه (18 درصد) بود. در چشم‌هايي (5 چشم، 6/15 درصد) كه مورد جراحي پيوند لايه‌اي قدامي قرنيه (DALK) قرار گرفته بودند، شدت تظاهرات كم‌تر و ديد نهايي بهتر بود. هيچ ارتباطي بين زمان ايجاد ضربه تا پيوند قرنيه و نتايج نهايي بينايي وجود نداشت. نتيجه‌گيري: محل اتصال قرنيه پيوندي- ميزبان، حتي مدت‌هاي طولاني بعد از جراحي كاهش مقاومت را نشان مي‌دهد؛ پيش‌آگهي بينايي در از هم‌گسيختگي ضربه‌اي زخم در بسياري از بيماران مناسب نيست. در پيوند لايه‌اي قدامي قرنيه، يك غشا دسمه سالم ممكن است از شدت صدمات چشمي ناشي از ضربه بكاهد ولي حتي در اين موارد نيز نتايج بينايي به دنبال پارگي گلوب مطلوب نيست. به تمامي بيماراني كه مورد عمل جراحي پيوند قرنيه از هر نوع قرار مي‌گيرند، توصيه به پيش‌گيري از ضربه چشمي ضروري است.

Purpose: To investigate the incidence, mechanisms, characteristics, and visual outcomes of traumatic wound dehiscence following keratoplasty. Methods: Medical records of 32 consecutive patients with traumatic globe rupture following keratoplasty who had been treated at our center from 2001 to 2009 were retrospectively reviewed. Results: The study population consisted of 32 eyes of 32 patients including 25 men and 7 women with history of corneal transplantation who had sustained eye trauma leading to globe rupture. Mean patient age was 38.1 (range, 8 to 87) years and mean interval between keratoplasty and the traumatic event was 44.1 (1-350) months. Associated anterior segment findings included iris prolapse in 71.9%, lens extrusion in 34.4% and hyphema in 40.6% of eyes. Posterior segment complications included vitreous prolapse (56%), vitreous hemorrhage (28%) and retinal detachment (18%). Eyes which had undergone deep anterior lamellar keratoplasty (DALK, 5 cases, 15.6%) tended to have less severe presentation and better final visual acuity. There was no correlation between the time interval from keratoplasty to the traumatic event and final visual outcomes. Conclusion: The host-graft interface demonstrates decreased stability long after surgery and the visual prognosis of traumatic wound dehiscence is poor in many cases. An intact descemet’s membrane in DALK may mitigate the severity of ocular injuries, but even in these cases, the visual outcomes of globe rupture is not good and prevention of ocular trauma should be emphasized to all patients undergoing any kind of keratoplasty.