خصوصيات جمعيت‌شناختي بيماران مبتلا به فلج زوج سوم منجر به جراحي و بررسي نتايج درمان در بيمارستان لبافي‌نژاد طي سال‌هاي 1388-1378

هدف : بررسي ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي بيماران مبتلا به فلج زوج سوم منجر به جراحي، نتايج و عوامل موثر بر درمان در بيمارستان لبافي‌نژاد طي سال‌هاي 1388-1378. روش پژوهش: بررسي گذشته‌نگر پرونده‌هاي بيماران مبتلا به فلج عصب سوم كه طي 10 سال در بيمارستان لبافي‌نژاد تحت درمان قرار گرفته‌اند. يافته‌ها: بيماران مورد مطالعه 52 نفر شامل 29 نفر مرد (8/55 درصد) و 23 نفر زن (2/44 درصد) بودند. سن بيماران بين 1 ماه تا 60 (5/15±1/21) سال بود. در 25 نفر (1/48 درصد) چشم راست، در 26 نفر (50 درصد) چشم چپ و در 1 نفر (9/1 درصد) هر دو چشم درگير بود. علت فلج زوج سوم در 16 نفر (8/30 درصد) مادرزادي، در 26 مورد (50 درصد) ضربه، در 2 مورد (8/3 درصد) ايسكمي، در 2 مورد (8/3 درصد) تومور، در 1 مورد (9/1 درصد) مننژيت ويروسي و در 5 مورد (6/9 درصد) ناشناخته بود. در 38 مورد (1/73 درصد) فلج ايزوله و 14 مورد (9/26 درصد) با فلج ساير اعصاب مغزي و علايم نورولوژيك ديگر همراه بود. در 24 بيمار (2/46 درصد) فلج كامل و در 28 بيمار (8/53 درصد) فلج نسبي گزارش شده بود. آمبليوپي در 24 مورد (2/46 درصد) و افتادگي پلك در 45 مورد (5/86 درصد) وجود داشت. شايع‌ترين شكل انحراف چشمي در اين بيماران، اگزوتروپي همراه با هايپوتروپي بود (40 درصد). درمان طبي در 25 بيمار (48 درصد) و درمان جراحي در 46 مورد (4/88 درصد) انجام شده بود. سي بيمار (2/65 درصد) سابقه يك بار، 11 بيمار (24 درصد) دو بار و 5 بيمار (8/10 درصد) سه بار عمل جراحي استرابيسم را داشتند. ميانگين انحراف اوليه افقي 66 پريسم بود كه بعد از عمل‌هاي اول، دوم و سوم به ترتيب به 21، 13 و 6 پريسم رسيد. ميانگين انحراف اوليه عمودي قبل از عمل 13 پريسم بود كه بعد از عمل اول به 7 پريسم و بعد از عمل‌هاي دوم و سوم به ترتيب به 4 و 1 پريسم كاهش يافت. هجده بيمار از 52 بيمار (6/34 درصد) مورد عمل جراحي پتوز قرار گرفتند. ميانگين شكاف پلكي در بيماراني كه تحت عمل پتوز قرار گرفته بودند، از 4 ميلي‌متر به 7 ميلي‌متر رسيد. نتيجه گيري: درمان جراحي فلج عصب سوم، مشكل و چالش برانگيز است اما اكثر بيماران در صورت انتخاب روش‌هاي جراحي درست و دقيق، با چندين بار عمل جراحي به نتيجه درماني قابل قبولي دست مي‌يابند.

Purpose: To evaluate demographics and therapeutic outcomes of patients with third nerve palsy who had been treated between 1999 to 2009 at Labbafinejad Medical Center. Methods: In this retrospective study, we evaluated 52 patients with third nerve palsy who had been referred to Labbafinejad Medical Center over a ten-year period. Results: In this retrospective study, subjects who had been treated for third nerve palsy from 1999 to 2009 at Labbafinejad Medical Center were enrolled. Of 52 subjects enrolled in this study 29 (55.8%) were men and 23 (44.2%) were women. Mean age was 21.1 (SD: 15.5); 25 subjects (48.1%) had third nerve palsy in their right eye and 26 subjects (50%) had it in their left eye. Both eyes were involved in one subject (1.9%). Etiologies of 3rd nerve palsy included congenital 16 (30.8%), trauma 26 (50%), ischemia 2 (3.8%), tumor 2 (3.8%), viral meningitis one (1.9%) and unknown causes in 5 subjects (9.6%). In 38 subjects (73.1%) the palsy was isolated but in 14 subjects (26.9%) it was associated with other cranial neuropathies or neurologic deficits. The palsy was complete in 24 patients (46.2%) and incomplete in 28 patients (53.8%). Ptosis was seen in 45 subjects (86.5%). The most common type of strabismus was exotropia associated with hypotropia (40%). Medical treatment was performed in 25 (48%) and surgical treatment in 46 (88.4%) subjects. One, two and three step strabismus surgery was done in 30 (65.2%), 11 (24%) and 5 (10.8%) subjects respectively. Mean horizontal deviation in primary position was 66 prisms before surgery which was decreased to 21, 13 and 6 after first, second and third surgery, respectively. Mean vertical deviation was 13 prisms before surgery which was decreased to 7, 4 and 1 after first, second and third surgery, respectively; 18 of 52 subjects 34.6 % underwent ptosis surgery. One, two and three step ptosis surgery was performed in 15 (83.3%), 1 (5.5%) and 2 (11%) cases respectively. Mean palpebral fissure height in patients who underwent ptosis surgery was increased from 4 mm to 7mm. Conclusion: In our study the first and second main causes of third nerve palsy leading to surgical intervention were trauma and congenital abnormalities, respectively. Great number of patients required surgery to achieve acceptable treatment results. In conclusion, surgical management of patients with third nerve palsy is difficult and challenging but most patients achieve good results with appropriate and stepwise surgical plans.