بررسي زبان‌شناختيِ خودرونوشته‌هاي تهران و اردبيل

A Linguistic Study of Bumper Stickers in Tehran and Ardabil

هدف پژوهش حاضر بررسي خودرونوشته‌هاي تهران و اردبيل است. با اينكه خودرونوشته‌ها قابليت اين را دارند كه بتوانند موضوعي براي مطالعه در علوم مختلف قرار گيرند، تاكنون مطالعه‌اي جامع و علمي در مورد خودرونوشته‌ها در ايران صورت نگرفته و فعاليت‌هاي انجام‌شده در اين ارتباط تنها محدود به جمع‌آوري و دسته‌بندي نوشته‌ها شده است. در اين پژوهش به اين پديده از ديدگاه علم زبان‌شناسي نگريسته شده است. مسايلي كه در اين تحقيق مورد توجه قرار گرفته‌اند عبارتند از: بررسي نوع نماد‌هاي به‌كار‌رفته، بررسي نوع خطوط، مضامين مختلف خودرونوشته‌ها، بررسي تاثير نوع خودرو بر نوشته‌ها، بررسي گرايش خودرونوشته‌ها به لحاظ هويتي و مطالعه گرايش خودرونوشته‌هاي داراي مضمون اسم خاص به جنسيت خاص. نتايج مطالعه نشان مي‌دهد خودرونوشته‌هاي اين دو شهر از ميان نمادهاي زباني، تصويري و رياضي بيشتر از نماد زباني بهره برده‌اند و به لحاظ خط از ميان خط‌هاي فارسي و لاتين بيشتر از خط فارسي براي نگارش استفاده شده است. در هردو شهر، نوع خودرو بر مضمون خودرونوشته‌ها تاثير دارد و به لحاظ مضمون، بيشترين گرايش به مضمون مذهبي است. در هر دو شهر مورد مطالعه به لحاظ هويتي خودرونوشته‌ها بيشتر به سمت هويت ملي ـ اسلامي گرايش دارند. در مورد گرايش جنسيتي اسم‌هاي خاص در هر دو شهر تهران و اردبيل گرايش به جنسيت مذكر است.

The present study is an attempt to study the bumper stickers in Tehran and Ardabil. Although the bumper stickers have potential to be a subject of study in different fields, there hasn’t been any scientific study about them in Iran yet, and the studies done up to now be limited just to collecting and grouping the stickers. This study is looking to this phenomenon from a linguistic perspective. In this study we consider the type of symbols used in bumper stickers, the type of wittings, subject-matter of stickers, the effect of vehicles’ type on the subject-matter of stickers, the tendency of stickers towards a special identity and the tendency of stickers with proper noun subject-matter to a special gender. The results of studying ten thousand stickers from Tehran and Ardabil show that bumper stickers in these two cities mostly use linguistic symbols, and they are mostly written in Persian language. In both cities the type of vehicles is effective on the stickers’ subject-matter, and the stickers have a high tendency towards religious subject-matter. Also the stickers have tendency towards national-Islamic identity. Proper nouns in stickers have a tendency towards male names in both cities.