مقايسه پيامدهاي بارداري هپارين با وزن ملكولي كم با هپارين شكسته نشده در درمان سقط مكرر ثانوبه به سندرم آنتي فسفوليپيد

Comparison of Pregnancy Outcomes of Low Molecular Weight Heparin with Unfractionated Heparin in the Treatment of Recurrent Abortion Secondary to Antiphospholipid Syndrome

خلاصه سابقه و هدف: سندرم آنتي فسفوليپيد اختلال خودايمني سيستميكي است كه با ترومبوزهاي شرياني و وريدي و پيامدهاي ناخواسته بارداري مشخص مي شود. هدف از مطالعه حاضر مقايسه نسبي كارايي و بي خطري هپارين با وزن ملكولي كم با هپارين شكسته نشده در درمان زنان بار دار با سابقه سقط مكرر ثانوبه به سندرم آنتي فسفوليپيد است. مواد و روشها: اين مطالعه آينده نگر بر روي 83 زن با سابقه 3 بار يا بيشتر سقط قبل از هفته دهم بارداري و با آنتي بادي آنتي فسفوليپيد مثبت انجام شد. به محض تشخيص بارداري هپارين شكسته نشده (5000 واحد، دو بار در روز) يا هپارين با وزن ملكولي كم (اناكساپارين 40 ميلي گرم، يكبار در روز) دريافت كردند. اطلاعات مربوط به اين زنان از سامانه جامع اسناد پزشكي سازمان تامين اجتماعي استان قم استخراج شده است. سپس پيامد بارداري در دو گروه مورد مقايسه قرار گرفت. يافته ها: در گروه هپارين با وزن ملكولي كم 42 زن (5/95%) و در گروه هپارين شكسته نشد 34 زن (2/87%) نوزاد زنده به دنيا آوردند (05/0p > ). تفاوت معني داري در سن و وزن هنگام تولد در بين دو گروه ديده نشد. ميانگين آپگار دقيقه 5 در گروه دريافت كننده هپارين با وزن ملكولي كم 2/1±4/8 و در گروه دريافت كننده هپارين شكسته نشده 2/1±7/7 بودكه از نظر آماري معني دار (05/0p < ) ولي از نظر باليني اهميت چنداني نداشت. نتيجه گيري: به نظر ميرسد هر دو هپارين با وزن مولكولي كم و هپارين شكسته نشده در درمان زنان باردار با سابقه سقط مكرر ثانويه به سندرم آنتي فسفوليپيد موثرند. ولي هپارين با وزن مولكولي كم نسبت به هپارين شكسته نشده تا حدودي موثرتر به نظر مي رسد، هرچند تفاوت آنها به سطح معني داري آماري نرسيد.

BACKGROUND AND OBJECTIVE: Antiphospholipid syndrome (APS) is a systemic autoimmune disorder that is associated with thrombosis in both arteries and veins as well as pregnancy-related complications. The aim of this study was to compare the relative efficacy and safety of low molecular weight heparin (LMWH) with unfractionated heparin (UFH) in the treatment of pregnant women with a history of recurrent abortion secondary to antiphospholipid syndrome (APS). METHODS: In this prospective study, 83 women with a history of 3 or more consecutive spontaneous abortions before 10th weeks of pregnancy and positive antiphospholipid antibodies were received either UFH (5000 units, twice daily), or LMWH (enoxaparin 40 mg, once daily) as soon as pregnancy was diagnosed. Information regarding these women was obtained from comprehensive medical records system of Social Security Corporation, Qom, Iran. Then pregnancy outcome was compared in two groups. FINDINGS: Forty-two women in the LMWH group (95.5%) and 34 women in the UFH group (87.2%) delivered a viable infant (p > 0.05). There were no significant differences in age and birth weight between the two groups. The mean±SD of apgar score in LMWH was 8.4±1.2 and in UFH was 7.7±1.2. Apgar score was higher in LMWH group (p < 0.05) that was statistically significant. CONCLUSION: Both UFH and LMWH were effective in the treatment of pregnant women with a history of recurrent abortion secondary to APS. UFH was successfully used as an alternative to LMWH in the treatment of recurrent abortion secondary to APS.