دوفضايي شدن آسيب‌ها و ناهنجاري‌هاي فضاي مجازي: مطالعه تطبيقي سياست‌گذاري‌‌هاي

Dual Spacialization of Deviances and Abnormalities of Virtual Space: A Comparative Study of International Policies

هدف اين مقاله ارايه سنخ‌شناسي از آسيب‌هاي مجازي و نيز تحليل تطبيقي سياست‌گذاري‌هاي بين‌المللي در ارتباط با آسيب‌ها و ناهنجاري‌هاي فضاي مجازي با هدف ارايه الگوي كاربردي براي برنامه‌ريزي است. در واقع، با گسترش فناوري‌هاي اطلاعاتي و ارتباطي كه از خصلت همزماني رسانه ـ واسطه برخوردارند، فضاي جديدي براي زندگي انسان پديدار شده كه از آن تعبير به فضاي دوم يا جهان دوم مي‌شود. در اين مقاله تحت پارادايم دوفضايي شدن به مفهوم‌سازي عمده‌ترين آسيب‌هاي فضاي مجازي پرداخته شده و با مطالعه تطبيقي سياست‌گذاري‌ها در برخي از كشورهاي پيشرو، راهبردهاي اتخاذشده دسته‌بندي شده‌اند. نتايج اين تحليل تطبيقي نشان مي‌دهد سياست‌ها و برنامه‌هاي فرهنگي و اجتماعي كشورها را مي‌توان به سياست‌هاي سلبي و ايجابي تقسيم كرد. سياست‌هاي سلبي شامل سياست‌ها و برنامه‌هايي معطوف به حذف، كنترل و نظارت و سياست‌هاي ايجابي فرهنگي و اجتماعي جوامع، برنامه‌ها و سياست‌هايي معطوف به توليد محتوا، مديريت محتوا، برنامه‌هاي ديجيتالي‌سازي اطلاعات آنالوگ و دسترس‌پذير ساختن اطلاعات و محتوا در شبكه اينترنت است

The main aim of this paper is to suggest a typology of virtual deviances and also a comparative analysis of international policies concerning cyber abnormalities; and finally suggesting an applicable model for future planning. In fact with the promotion of ITC, a new kind of space for human life is created which is termed second space or second world. These technologies provided a mediated simultaneity. This space generates many deviances and abnormalities, in addition to many other advantages. Therefore, pathologically analyzing these abnormalities would be useful considering the distinctive logic and ontology of cyber space. This paper conceptualizes prominent cyber deviances, under dual spacialization paradigm, and categorizes the main policies adopted in some pioneer countries in this issue. The findings show that social and cultural policies and programs of these countries can be divided into two major kinds of affirmative and negative forms. Negative policies include elimination, control and surveillance; and affirmative policies consist of production and management of contents of cyberspace, digitalization of analogue data and providing access to information and content through the internet.