ارزيابي ميزان رضايت ساكنان از بازسازي مساكن روستايي استان لرستان پس از زلزله فروردين سال 1385

Evaluation of householders’ satisfaction with their reconstructed rural housing in the Lorestan Province following the 1385 Earthquake

تجارب نشان مي دهد كه، علي رغم تلاش هاي صورت گرفته براي ارتقاي برنامه هاي بازسازي پس از وقوع سوانح، غالباً اين برنامه ها پاسخ گوي نيازهاي اساسي آسيب ديدگان نيست و بايد به طور اساسي بازنگري شوند. از جمله مهم ترين شيوه هاي ارتقاي برنامه هاي بازسازي، ارزيابي پس از اجراي آن ها است. با اين ارزيابي، كه هدف آن يادگيري است، و در پي آن، با بررسي تجربيات گذشته و شناخت تاثيرات پروژه هاي انجام شده، نتايج ارزشمندي براي بهبود پروژه هاي آتي در اختيار ما خواهد بود. در تحقيق حاضر، ضمن بررسي مديريت بازسازي پس از زلزله فرودين سال 1385 لرستان، با استخراج سياست ها و رويكردهاي مديريتيِ تامين سرپناه در مناطق روستايي، به ارزيابي ميزان رضايت آسيب ديدگان پرداخته مي شود. اين تحقيق با هدف آمورش درس ها و راهكارهايي براي ارتقاي برنامه هاي بازسازي خانه ها در مناطق روستايي، مبتني بر دو بخش نظري و ميداني است و در آن از دو نگرش توصيفي و علّي بهره گرفته شده است. بدين منظور با استناد به نتايج حاصل از مطالعات ميداني دو سال پس از وقوع سانحه، ضمن ارزيابي نكات مثبت و منفي اقدامات، ميزان رضايت آسيب ديدگان از خانه هاي بازسازي شده و شاخص هاي مرتبط با آن بررسي خواهد شد. در نهايت، بر لزوم تدوين برنام ههاي بازسازي با نگاهي هم هجانبه و كلي گرا با در نظر داشتن نيازهاي اساسي آسي بديدگان تاكيد و تحقق اهداف بازسازي هم هجانبه مستلزم برنام هاي دقيق و درازمدت، با در نظر داشتن نيازهاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و رواني آسي بديدگان، در كنار نيازهاي كالبدي و فضايي آنان دانسته ميشود

Despite of the normal recovery efforts, the past experience indicate that most of the post-disaster reconstruction programs have been little successful in meeting survivors’ basic needs, and therefore, they are required to be revised basically. It appears that a reconstruction evaluation program may pave the way of upgrading such activities. Postdisaster housing assessment would provide, not only valuable lessons, but also it could result in improving programming of future plans. The present paper examines and evaluates the recovery management process and deployed approaches in rural housing reconstruction following the 1385 Lorestan Earthquake, from the householders’ points of view. This study aims to learn lessons in order to promote the future planning. In this respect, after reviewing the related literature and determining a conceptual framework, a combination of qualitative and quantitative research methods is used to assess the householders’ opinions towards their rebuild environments, after two years. The main concern of the paper is investigating the positive and negative issues of the reconstruction programs. The findings reveal that although the local people participated activelyin the process of sheltering, - and also the stage of temporary housing was eliminated in order to speed up the permanent housing provision – little attention was given to the other people demands, such as: livelihood recovery and cultural - psychological aspects, in parallel ofphysical reconstruction. In other words, it appears that lack of having an integrated post-earthquake reconstruction planning, and more coordination amongst all assisting groups is still existing reconstruction challenge in this region.