زنان و خرافات در داستان هاي محمدعلي جمالزاده

Women and superstition inMohamad Ali Jamalzadehʹʹs stories

زنان و خرافات در داستان هاي محمدعلي جمالزاده طاهره ميرزايي چكيده آغاز داستان نويسي به شيوه ي نوين را در ايران مي توان از زماني دانست كه محمدعلي جمالزاداه در سال 1300 ه.ش. مجموعه داستان كوتاه خود را تحت عنوان يكي بود يكي نبود در برلن منتشر كرد. با نشر اين كتاب بود كه به سبك نويسندگي واقع گرا در ايران آغاز شد. جمالزاده با وجود آن كه مستمراً در خارج از وطن به سر برده است بر زبان و فرهنگ و سنت هاي خاص ايراني تاكيد ويژه اي داشته و همواره از آن در نوشته هاي خود بهره برده است. در عرصه ادبيات داستاني، زنان چه به عنوان قهرمان و ضد قهرمان در داستان و چه به عنوان اين كه مسايل و موضوعات مربوط به دنياي آنان در داستان انعكاس يافته است در آثار داستاني زبان پارسي حضور يافته اند. در داستان هاي جمالزاده هم مسايل دنياي زنان، افكار، اعتقادات، باورها و ديدگاه هاي آنان مطرح شده، گاه اين باورها تبديل به خرافات و اعتقادات بي اساس شده است اين افكار خرافي بيشتر هنگام ناخوشي و بيماري، تولد نوزاد، مراسم عروسي و هنگام رفتن به سفر طرح مي شود. واژگان كليدي: جمالزاده، زن، خرافات، فرهنگ، عوام ، داستان.

Women and superstition inMohamad Ali Jamalzadehʹs stories Tahereh Mirzai Abstract The modern style of story writing in Iran started in 1921 when Mohamad Ali Jamalzadeh published his short story collection entitled ʹonce upon a timeʹ in Berlin. This was the beginning of Realism in Iran. Despite living abroad, Jamal zadeh was dominant over Iranian culture and traditions and used them in his writing. Women as protagonists, antagonists, or characters whose problems have been reflected in stories, are present in Persian stories. Womenʹs thoughts, beliefs, and attitudes have been presented in Jamalzadehʹs stories. These be-liefs mostly turned into superstition during illness, giving birth to a child, wedding ceremonies, and travelling. Key words: Jamalzadeh, woman, superstition, folklore