خصوصيات بيومكانيكي قرنيه در سه نوع روش پيوند قرنيه

Graft Biomechanical Properties Following Three Corneal Transplantation Techniques

هدف: بررسي خصوصيات بيومكانيك قرنيه پيوندي پس از پيوند قرنيه به روش نافذ (PK)، لايه اي عميق قدامي قرنيه (DALK) و Descemet Stripping Automated Endothelial Keratoplasty (DSAEK). روش پژوهش: پنجاه و پنج چشم از 36 بيمار كه تحت PK، 23 چشم از 21 بيمار كه تحت DALK با استفاده از روش Anwar’s Big Bubble و 17 چشم از 17 بيمار كه تحت DSAEK قرار گرفته بودند، براي ورود به مطالعه انتخاب شدند. سي‌ و سه چشم راست طبيعي به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. حداقل سه ماه بعد از خارج كردن تمام بخيه‌هاي پيوند قرنيه، هيسترزيس قرنيه (CH) و عامل مقاومت قرنيه (CRF) با استفاده از دستگاه تحليل كننده پاسخ چشمي (ORA) محاسبه گرديد. براي مقايسه متغيرها بين گروه‌هاي مورد مطالعه از آزمون آماري One-way ANOVA استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين سني گروه شاهد 5?9/26 سال، گروه PK 2/4?8/28 سال، گروه DALK 5/6?2/27 سال و در گروه DSAEK 8/1?5/62 سال بود (001/0P < ). ضخامت مركزي قرنيه در چهار گروه به ترتيب 8/24?539، 8/38?5/567، 6/42?547 و 8/84?1/631 ميكرومتر بود (001/0P < ). CH و CRF به طور معناداري در گروه DSAEK (به ترتيب 2?79/7 و 74/1?88/7 ميلي‌متر جيوه) نسبت به دو گروه PK (به ترتيب 07/2?23/10 و 22/2?13/10 ميلي‌متر جيوه) و DALK (به ترتيب 07/2?64/9 و 09/2?36/9 ميلي‌متر جيوه) پايين‌تر بود. دو گروه آخر نتايج مشابهي با گروه طبيعي داشتند (به ترتيب 59/1?84/9 و 73/1?89/9 ميلي‌متر جيوه، 05/0P > ). نتيجه‌گيري: ويژگي‌هاي بيومكانيكي قرنيه بعد از DSAEK نسبت به PK و DALK پايين‌تر مي‌باشد. در هر دو پيوند PK و DALK خصوصيات بيومكانيك چشم‌هاي مبتلا به قوزقرنيه مي‌تواند در حد قرنيه طبيعي افزايش يابد. اين تفاوت‌ها در خصوصيات بيومكانيكي پيوند بايد در تفسير اندازه‌گيري فشار داخل چشم يا انتخاب روش جراحي عيب انكساري بعد از پيوند، در نظر گرفته شوند.

Purpose: To investigate the biomechanical features of transplanted corneas after penetrating keratoplasty (PK), deep anterior lamellar keratoplasty (DALK), and Descemet stripping automated endothelial keratoplasty (DSAEK) and compare these measurements with those of a normal group. Methods: Forty-five eyes of 36 patients underwent PK, 23 eyes of 21 patients received DALK using Anwar’s big bubble technique, and 17 eyes of 17 patients had DSAEK. Thirty-three right eyes of 33 normal subjects served as controls. Corneal hysteresis (CH) and corneal resistance factor (CRF) were measured at least 3 months after complete suture removal using the Ocular Response Analyzer. These parameters were compared between the study groups using the one-way ANOVA test. Results: The mean age was 26.9±5.0 years in the control group, 28.8±4.2 years in the PK group, 27.2±6.5 years in the DALK group, and 62.5±1.8 in the DSAEK group (P < 0.001). Central corneal thickness was 539.0±24.8, 567.5±38.8, 547.0±42.6, and 631.1±84.8 ?m, respectively (P < 0.001). CH and CRF were significantly lower in the DSAEK group (7.79±2.0 and 7.88±1.74 mmHg, respectively) than in the PK (10.23±2.07 and 10.13±2.22 mmHg, respectively) and DALK (9.64±2.07 and 9.36±2.09 mmHg, respectively) groups. The two latter groups demonstrated results comparable to the normal subjects (9.84±1.59 and 9.89±1.73 mmHg, respectively). Conclusion: The graft biomechanics after DSAEK are lower than those after PK and DALK. Both PK and DALK can increase these metrics in keratoconic eyes to normal values. These differences should be considered when interpreting intraocular pressure or planning grafts refractive surgery after keratoplasty.