اثرات ورزش منظم شنا بر شدت علايم قطع مورفين ناشي از نالوكسان در موش‌هاي بزرگ سفيد آزمايشگاهي

Effects of Regular Swimming Exercises on Severity of Naloxone- Precipitated Morphine Withdrawal Signs in Rats

زمينه و هدف: پيدا كردن راه‌هاي موثر براي جلوگيري از تغييرات سيناپسي ناشي از داروهاي مخدر، مي‌تواند نقش مهمي در درمان و جلوگيري از عود به عنوان يك مشكل باليني آن داشته باشد. مطالعات قبلي نشان داده‌اند كه ورزش حساسيت اثرات پاداشي مورفين را در موش صحرايي كاهش مي‌دهد. هدف مطالعه‌ي حاضر بررسي اثرات ورزش منظم شنا بر روي نشانه‌هاي قطع مورفين به‌دنبال مصرف نالوكسان در موش صحرايي بود. روش بررسي: در پژوهش حاضر 16 سر موش به دو گروه كنترل و آزمايش تقسيم شدند. موش‌ها به‌مدت 14 روز فعاليت ورزشي شنا، هم‌زمان تزريق زير جلدي مورفين (10 ميلي‌گرم در كيلو‌گرم) دو بار در روز با فاصله‌ي 12 ساعته دريافت كردند. تمرين ورزشي شنا با 45 دقيقه در روز و 5 روز در هفته به مدت 2 هفته انجام گرفت. در روز 15 با تجويز نالوكسان هيدروكلرايد (2 ميلي‌گرم در كيلو‌گرم) به‌صورت داخل صفاقي 2 ساعت بعد از آخرين تزريق مورفين به دو گروه شناگر و شنا نكرده شدت وابستگي فيزيكي مطابق مدل Gellert–Holtzman ارزيابي گرديد. يافته‌ها:‌ نتايج نشان داد كه نشانه‌هاي درجه بندي شده در موش‌هاي وابسته به مورفين شناگر مثل تعداد انقباضات شكمي (0001/0P < )، Wet Dog Shakes (005/0P=)، پرش (002/0P=) و نمره‌ي كل Gellert–Holtzman (0001/0P < ) كمتر از موش‌هاي وابسته به مورفين شنا نكرده بود. همچنين نشانه‌هاي چك شده در موش‌هاي وابسته به مورفين شناگر مثل راست شدن يا ليسيدن آلت تناسلي (05/0=P، 5/62 درصد)، اسهال (025/0=P، 40 درصد)، به خود پيچيدن (025/0=P، 50 درصد) نسبت به گروه شنا نكرده از شدت كمتري برخوردار بودند. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه ورزش منظم شنا موجب كاهش شدت وابستگي به مورفين در موش صحرايي مي‌شود. واژگان كليدي: مورفين، ورزش منظم شنا، شدت وابستگي، نالوكسان، موش صحرايي

Background and Objective: Development of effective ways to impede drug-induced synaptic changes can play a vital role in the treatment and prevention of relapse as a clinical problem. Previous studies suggest that exercise decreases the sensitivity to the rewarding effects of morphine in rats. This study was designed to investigate the effects of regular swimming exercises on naloxone-precipitated morphine withdrawal signs in rats. Materials and Methods: In this study, 16 rats were divided into the control and experimental groups. The rats were injected with bi-daily doses (10 mg/kg, at 12 hr intervals) of morphine over a period of 14 days during swimming exercises. Exercised rats were submitted to swimming sessions (45 min/d, five days per a week, for 14 days). On day 15, after an acute injection of naloxone (2 mg/kg, IP) 2 h after receiving morphine injection according to a modified version of the Gellert–Holtzman scale, morphine dependent intensity was measured in both groups (swimmer and none swimmer). Results: The results showed that withdrawal signs including abdominal contractions (P= 0.000), wet dog shakes (P= 0.005), weight loss (24h) (P= 0.001), jumps (P= 0.002) and overall Gellert–Holtzman score (P= 0.000) were significantly lower in the swimmer morphine treated rats as compared with non-swimmer control ones (P= 0.0001). Among the evaluated signs, the number of rats per group with erection and genital grooming (62.5%, P=0.05), diarrhea (40%, P=0.025) and writhing (50%, P=0.025) displayed a decrease in swimmer morphine treated rats compared to non-swimmer rats. Conclusion: Our findings indicate that regular swimming exercises can minimize severity of dependency upon morphine in rats. Keywords: Morphine, Regular swimming exercise, Dependent intensity, Naloxone, Rat