اتحاد عمل و عامل در انديشه ديني

The unification of praxis and agent in religious thought

نقش عمل (پراكسيس) انسان در ساختن وي سابقه ديرينه در انديشه بشري داشته و در انديشه اسلامي اصول فلسفي و تفسيري زير نقشه راه اثبات آن است: اتحاد نفس و بدن (روح جسمانيه‏الحدوث و روحانيه‏البقا )، تركيب اتحادي قوه و فعل در نفس انسان، علم و عمل هم جوهرند و هم انسان‌ساز، عملكرد انسان نمودار شخصيت وي است، تجسُّم عمل يا تجسد عمل (ان العمل نفس الجزا )، عمل از منظر قرآن داراي هويت باطني است، و استمرار عمل در نسل آينده. اين‌ موارد از جمله اصولي‌اند كه بر مبناي آنها به بررسي تطبيقي موضوع پرداخته شده و در پايان نتايج بحث حسن ختام مقاله است.

As we know, it is emphasis at the history of the world that praxis has a basic role in human beingʹs nurturing. in Islamic thought it is supported with some philosophical principles and interpretational ways. Some of this principles are as follow: "the unification if body and soul", "corporeality of body in its generation and its spirituality in perpetuity ", "unity of actuality and potentiality in human soul".In Islamic thought Knowledge and praxis are both substantial and human leader. Moreover human action in Islam is the sign of human personality andaccording to Quranic literature, action has an internal identity.