بررسي رابطه انگ بيماري افسردگي با نگرش نسبت به ياري جويي از متخصصان سلامت روان در دانشجويان

Stigma of Depression and Its Relationship with Attitudes toward Seeking Professional Help among Students

هدف: اين مطالعه با هدف بررسي نگرش به ياري جويي از متخصصان سلامت روان و رابطه آن با انگ بيماري افسردگي، در زيرگروه ويژه اي از جمعيت ايران كه جمعيت جواني هستند انجام شده است. روش: اين مطالعه به صورت مقطعي انجام شد و نمونه هاي اين طرح از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تهران، و دانشكده هاي فني، هنر و حقوق دانشگاه تهران انتخاب شدند. در آزمودني ها، آزمون هاي ميزان آشنايي با بيماري رواني، نگرش به ياري جويي از متخصصان سلامت روان و اسنادـ27 انجام شد. بر اساس نتايج اين آزمون ها رابطه نگرش به ياري جويي از متخصصان سلامت روان با مولفه هاي شناختي، هيجاني و رفتاريِ انگ زدن به افراد دچار اختلال افسردگي مورد آزمون قرار گرفت. يافته ها: در اين مطالعه 407 نفر از دانشجويان شركت داشتند. بيشترين ميزان سطح آشنايي با بيماري رواني مربوط به افرادي بود كه آشنايي شان با بيماري رواني از طريق ديدن فيلمي در سينما يا تلويزيون بود كه يكي از بازيگران آن نقش بيمار رواني را بازي مي كرد (7/30 درصد). مردان به طور معناداري بيش از زنان بيماران دچار افسردگي را خطرناك تلقي مي كردند و تمايل داشتند كه بيماران دچار افسردگي را جدا از جامعه نگه داري كنند. اما زنان به طور معناداري نسبت به مردان نگرش مثبت تري نسبت به كمك گرفتن از متخصصان براي درمان افسردگي داشتند. بين نگرش به درمان جويي با سه مولفه از مولفه هاي انگ به افراد دچار افسردگي يعني دلسوزي، تمايل به ياري رساندن و تمايل به اجبار براي درمان همبستگي مثبت معناداري وجود داشت. نتيجه گيري: از بين اجزاي شناختي، هيجاني و رفتاري انگ زني به افراد دچار اختلال افسردگي سه عامل (يعني احساس دلسوزي، ميل به ياري رساندن و ميل به اجبار براي درمان) با نگرش مثبت تر به درمان-جويي همراه هستند. بررسي جامع تر براي يافتن چگونگي ارتباط اين عوامل با درمان جويي و يافتن عوامل واسطه اي احتمالي مي تواند به راهبردهايي موثرتر براي انگ زدايي و رفع موانع درمان جويي منجر شود.

Objective: The aim of this study was to evaluate the attitude towards professional help seeking and its association with stigma for depressive disorders in a specific group of Iranian youth. Method: Students from four different faculties of Tehran University and Tehran University of Medical Sciences entered in this cross-sectional study. Level of Familiarity with Mental Illness Questionnaire, Attribution Questionnaire-27, and Attitudes toward Seeking Professional Psychological Help Scale were administered to the subjects. Based on the results of the mentioned tests, the relationship of attitude toward seeking professional help with different cognitive, emotional and behavioral factors of stigmatizing individuals with depressive disorder was assessed. Results: 407 students participated in this study. The highest level of familiarity with psychiatric disorders was observed in individual whose acquaintance with psychiatric disorders was through seeing movies depicting mentally disordered characters (30.7%). In comparison with women, men significantly considered depressive disorder patients as dangerous, and tended to believe that these patients should be isolated from the society. Women had a significantly higher positive attitude toward seeking professional help for the treatment of depression. There was a positive correlation between positive attitude towards seeking professional help and three dimensions of stigmatization: pity, inclination towards assistance and coercion. Conclusion: Three cognitive, emotional and behavioural factors of stigmatization towards patients with depressive disorder (i.e. pity, inclination towards assistance and coercion) are associated with more positive attitudes toward seeking treatment. A more comprehensive assessment of this relationship as well as discovering possible mediating factors could help to develop more effective strategies for removing stigmas and reducing obstacles of treatment seeking.