آسيب شناسي مواضع ج.ا. ايران نسبت به تعيين رژيم حقوقي درياي خزر از منظر ساختار- كارگزار

PATHOLOGY OF IRAN’S POSITIONS TOWARDS DETRMINIG CASPIAN SEA LEAGAL REGIME ON VIEW OF STRUCTURE- AGENT

درياي خزر تا مدت ها بدون اينكه اهميت بين المللي داشته باشد بين ايران و شوروي به صورت مشترك بر اساس عهد نامه هاي 1921و1940 مورد استفاده قرار مي گرفت . پس از فروپاشي شوروي و افزايش كشورهاي حاشيه درياي خزر از 2 به 5 كشور، اين درياچه اهميت بين المللي يافت كه علل آن به موقعيت ژيوپولتيك و ژيواكونوميك آن باز مي گردد. به دنبال اين شرايط رژيم حقوقي درياي خزر نياز به بازبيني مجدد پيدا كرد و با توجه به چالش هاي موجود ميان كشور هاي ساحلي در رسيدن به رژيم حقوقي عادلانه، ج.ا.ايران به رغم تلاش هاي بسيار نتوانسته است به رژيم حقوقي مناسب دست يابد.اين مقاله به دنبال آن است كه سير تعيين رژيم حقوقي درياي خزر و دلايل عدم موفقيت ايران در دستيابي به سهم مطلوب خود را با توجه به رويكرد ساختار- كارگزار بررسي كند .

Caspian Sea had been used a long time between Iran and the Soviet Union based on agreements of 1920 and 1940, without international importance. After the Soviet’s collapse and with increasing the countries of sea border from two to five, this lake was important due to geopolitical and geo-economical conditions. Following these situations, the legal regime of Caspian Sea needed to be revised. With paying attention to existing challenges among borders countries for accessing justice legal regime, the Islamic Republic of Iran could not have accessed to appropriate legal regime. This paper is looking for just legal regime of Caspian Sea and the reasons that Iran has not accessed to its appropriate share by paying attention to structural – agent approach.