ساختار نظام بين الملل تك قطبي و تاثيرآن بر سياست خارجي (با نگاهي به نقش امريكا پس از جنگ سرد)

THE STRUCTURE OF UNIPOLAR INTERNATIONAL SYSTEM AND ITS IMPACT ON FOREIGN POLICY; THE CASE OF THE UNITED STATES

دوره پس از جنگ سرد همواره شاهد مباحث بسياري در باره ساختار نظام بين الملل از سوي نويسندگان و پژوهشگران روابط بين الملل بوده است. باوجود آن، اين پرسش همچنان مطرح است كه ساختار نظام بين الملل پس از جنگ سرد چه مدلي است و تاثير اين ساختار بر سياست خارجي كشورها بويژه قدرت برتر چگونه بوده است؟ يكي از نظريه هاي مطرح شده در اين باره اين است كه ساختار موجود، با در نطر داشتن جميع ملاحظات، يك ساختار تك قطبي است. اما يك نظام تك قطبي چه ويژگيهايي دارد. اين پرسشي است كه كمتر به آن پرداخته شده است. به نظر مي رسد با استفاده از نظريه‌ سياست بين الملل كنت والتز و مفهوم ساختار مورد نظر وي بتوان ساختار نظام بين الملل پس از جنگ سرد را به صورت تك قطبي تبيين و سپس، رفتار واحدهاي اصلي نظام بويژه قطب برتر را بررسي كرد. به همين دليل، در پايان نيز با توجه به موقعيت جهاني امريكا در دوره پس از جنگ سرد نگاهي به نقش اين كشور در اين دوره تاريخي خواهيم افكند تا تفاوت هاي رفتار امريكا به عنوان قدرت برتر با دوره جنگ سرد روشن تر گردد.

There have been many debates and discussions about the shape of new international system and its structure in post cold war era by the scholars and writers of international relations discipline. Notwithstanding, this question continually being asked that, what kind of structure is being shaped in post cold war era and how does it impact in foreign policy behaviors of political unites in particular, the super power. It seems that, it would be possible to use Kenneth Waltz‘s theory of international politics to determine the structure of international system as unipolar and then, to explain the behavior of the major power. At the end, the out coming model will apply to the role of the United State in the post cold war era and compare the behaviors of this super power in two different eras of international System.